Vandaag is de officiële onthulling van het kunstwerk Zandwacht op de Tweede Maasvlakte bij Rotterdam, las ik vanmorgen in de krant.
Het is een ontwerp van kunstenaarscollectief Observatorium. Dit kunstenaarscollectief maakte ook het kunstwerk op het platteland.
Ik zie overeenkomsten in beide kunstwerken.
Precies veertien dagen geleden – 5 juni – was de officiële onthulling van het kunstwerk op het platteland. Via een reactie op mijn weblog had ik een uitnodiging gekregen. M’n werkkleding – hoofddoek, vest, rok, schort, panty met ladder, geitenwollen sokken en klompen – verruilde ik voor een fleurige bloemetjesjurk. Hooggehakt en een feestelijke hoed op m’n permanentje en natuurlijk de onafscheidelijke Agfa Click in hand, en daar ging het heen. Er was een kleine groep genodigden en belangstellenden aanwezig.
De voorzitter van Natuurkunst Drenthe, iemand van kunstenaarsgroep Observatorium en de directeur van het Drents Museum voerden het woord. Wat ze allemaal zeiden valt na te lezen op de blog Helderrood, Dagblad van het Noorden en de huis-aan-huiskrant.
Vijf mensen – iemand van Dorpsbelangen, van de provincie, van Natuurkunst Drenthe, van het kunstenaarscollectief Observatorium en de uitvoerder – onthulden een informatiezuil bij het kunstwerk.
Daarna was er muziek, een drankje en een hapje. Het feestje viel echter in het water. Het was guur weer, de harde wind stond pal op de locatie en het begon ook nog te regenen. Iedereen stond te blauwbekken van de kou en na de officiële onthulling zijn de meesten snel vertrokken.
Wat vind ik van het kunstwerk? Het ontwerp vind ik mooi. De gekozen materialen – hout, staal, beton – passen bij het onderdeel wat ze voorstellen. Als geheel vind ik dat weer net iets minder, ik had liever het werk abstract gehouden. Het deel van staal valt uit de verte niet op, valt weg tegen de bomenrand. Ik kan me wel vinden in wat een journalist in een huis-aan-huiskrant schreef: het is mooi ambachtelijk gemaakt. Ik vond het in ieder geval bijzonder om de ‘geboorte‘ van het kunstwerk te volgen.
Viavia las ik vanmorgen een artikel in het Dagblad van het Noorden over het kunstwerk op het platteland: de dorpsbewoners willen graag uitleg bij het kunstwerk. Daar kan ik me wel in vinden, want als je weet wat het voorstelt, heb je er een andere beleving bij. Omdat ik de ontwikkeling van het kunstwerk als geïnteresseerde buurtbewoner volg, ging ik vanmiddag ook even kijken. Dit is de stand van vandaag. Een onderdeel van het kunstwerk – voorstellend een vakantiebungalow – is nu gepleisterd. Dat ziet er al beter uit, vind ik. De beelden lijken hier en daar scheef te staan, dat komt door lensvertekening van de compactcamera.
Via een reactie op mijn weblog heb ik een uitnodiging gekregen voor de officiële onthulling van het kunstwerk, dit vindt plaats op 5 juni a.s.. Kort daarvoor wordt een informatiezuil met uitleg over het kunstwerk geplaatst.
Een vervolg op: Een kunstwerk op het platteland deel 1, deel 2 en deel 3
Langzaam maar zeker komt het kunstwerk op het platteland tevoorschijn. Vanmiddag zag het er zo uit:
Dit houten raamwerk stel een boerderij voor:
Mijn eerste indruk: ik geloof dat ik het kunstwerk mooier zou vinden als het helemaal van eikenhout zou zijn gemaakt – past beter bij de omgeving. (Wordt vervolgd).
Een vervolg op: Een kunstwerk op het platteland deel 1 en deel 2
Na de presentatie van het kunstwerk hoorde ik er een hele tijd niets meer van. In november 2013 las ik dat een vergunning voor het plaatsen van het kunstwerk is aangevraagd, daarna bleef het weer stil. Tot ik een keer op de site van Natuurkunst Drenthe keek. Daar las ik een twitterbericht: “#JanKroes van #HoutzagerijZweeloo is begonnen met het zagen van de eerste eiken tot balken voor #GreenArtSpot #Dalen“. Begin maart las ik dat de fundering was gegraven. Een paar dagen later ging ik kijken, en jawel:
Het begin is er. Er is alleen niet over nagedacht dat veel wandelaars en fietsers gebruik maken van dit pad, de zandhopen liggen behoorlijk in de weg.
Terwijl ik stond te fotograferen, kwam er een oudere man aan op de fiets. Hij stapte af, manoeuvreerde zich met moeite langs de zandhopen en gleed met fiets en al de fundering in… . Ik legde snel m’n fototoestel op de grond, en hielp hem uit de diepe kuil. Op dat moment kwam er een wandelaar aan, zij had het ook zien gebeuren. Zij ontfermde zich over de man en ik trok de fiets uit de fundering. Gelukkig had hij niets gebroken en ook de fiets mankeerde niets. We waren alle drie behoorlijk geschrokken. Toen ik weer thuis was, heb ik direct de gemeente gebeld – dat leek me de instantie die (mede)verantwoordelijk is over dit hele gebeuren. Later die week ben ik nog een keer gaan kijken. De aannemer, die het project uitvoert, was aan het werk. Een dag eerder had de fietser hem het verhaal verteld. De in de weg liggende zandbult lag er nog, alles was nu wel met linten beter afgezet. Ik hoorde van hem dat een van de drie onderdelen van het kunstwerk van metaal is (amusementshal) – en deze wordt 6 m hoog, de middelste van hout (boerderij) en de laagste (vakantiebungalow) van steen. In mei is de officiële onthulling van het werk, rond die tijd zal ik hier op m’n weblog het eindresultaat laten zien.
Een vervolg op Een kunstwerk op het platteland (1)
Een kunstwerk op het platteland – GreenArtSpot – moet een relatie hebben met de omgeving. Twee studenten hebben een voorstudie uitgevoerd. Ze verbleven een week in een ‘Artist Residence’. Dit vakantieverblijf voor kunstenaars is een schattig klein huis in het centrum van het dorp. Het is eigendom van een familie met een passie voor (landschaps)kunst. Deze familie doneert ook geld aan dit kunstproject. De studenten verkenden de omgeving, spraken verschillende wandelaars die gebruik maken van het pad waaraan het kunstwerk komt te staan. Van al deze indrukken hebben ze een rapport gemaakt. Ze hebben bijvoorbeeld ontdekt – op Streetview van Google – dat een overeenkomst bestaat tussen het centrum van het dorp en de directe omgeving waar het kunstwerk komt te staan. Met alle aanwezigen is gestoeid over een naam voor het nieuwe kunstwerk en er is gekozen voor Driftplein:
Ah, een bekend bankje langs de beek met uitzicht op mijn voortuin:
De twee studenten mochten het ontwerp presenteren. Iedereen was erg nieuwsgierig hoe het eruit komt te zien:
En dit is het ontwerp:
met de ontwerpers: het kunstenaarscollectief Observatorium, met links de twee studenten (de buurboer was tijdens de presentatie aan het grashakselen):
De drie driehoeken zijn drie gebouwen uit de directe omgeving. Het hoogste gebouw stelt een grote amusementshal voor, de laagste een vakantiewoning op een bungalowpark en de middelste een van de boerderijen die je ziet liggen in het beekdal. Tijdens de presentatie was nog niet voldoende geld bij elkaar om het kunstwerk uit te voeren, daarom was ook niet bekend uit welk materiaal het kunstwerk zal bestaan. (Wordt vervolgd).
Op een vrijdagmiddag in juli van afgelopen jaar was een presentatie op locatie van een nieuw kunstproject – voor genodigden en belangstellenden. 
Ik had er globaal iets in de plaatselijke huis-aan-huiskrant over gelezen, maar me er verder niet in verdiept. Ik ging er, als belangstellende buurtbewoner, blanco naartoe: ik liet me graag verrassen. Het is een project van Natuurkunst Drenthe: GreenArtSpots oftewel: een kunstwerk op het platteland.
“GreenArtSpots zijn kunstprojecten die zich laten inspireren door de locatie en omgeving en/of er een dialoog mee aangaan. Dat kan een ingreep in het landschap zijn, een toevoeging of verwijdering van onderdelen. Het doet iets met de cultuurwaarden van de locatie (van het heden, de toekomst of de historie), versterkt dit of staat er juist mee in contrast. De kunstenaar is vrij om zijn of haar eigen invalshoeken te kiezen waarbij ook de sociale, culturele, economische of politieke context van de locatie mee kunnen spelen. GreenArtSpots laat je door de kunstprojecten anders naar de omgeving kijken. Je kunt het van afstand aanschouwen, maar je er ook in of bij verplaatsen. Beleving ter plekke is essentieel. Daarnaast is de fysieke houdbaarheid van het kunstproject van minimaal tien jaar een voorwaarde.”
Het ontwerp voor het nieuwe kunstwerk is van kunstenaarscollectief Observatorium. “Observatorium is een kunstenaarsgroep uit Rotterdam die sinds 1997 zich toelegt op sculptuur in parken, straten en landschappen.”
De presentatie was georganiseerd door Natuurkunst Drenthe:
De gemeente – en ook de provincie Drenthe – steekt geld in het project, daarom was de wethouder van Cultuur aanwezig:
En daarna volgde een korte uitleg door een van de kunstenaars van het collectief:
(Wordt vervolgd).
Over koetjes en kalfjes 