Bevrijdingsdag

Een paar maanden geleden hoorden we dat in een uitgave van een Vereniging voor Heemkunde een foto en het levensverhaal stond van de opa van meneer de boer.Ik vroeg een exemplaar aan, en zo had ik mailcontact met de desbetreffende vereniging. Ik was benieuwd of ze meer gegevens hadden van oom A, de grondlegger van ons bedrijf  – en de broer van deze opa. We wisselden over en weer gegevens uit. Oom A. is wethouder geweest van 1936 t/m 1958. Ik was benieuwd wat zijn rol in de oorlogsjaren is geweest en het antwoord daarop was:

“Op 14 juni 1945 schrijft de burgemeester van H. een brief aan de heer Militair Commissaris te Deventer, dat de wethouders, de Heeren A. H.  en E.J. van der V.  zich in alle opzichten gedurende den bezettingstijd goed hebben gedragen en dat het zuiveringsbesluit op geen hunner van toepassing behoeft te zijn.”

Ik ben al jaren op zoek naar een aantal foto’s uit 1945, die gemaakt zijn – kort na de bevrijding – achter de oude boerderij. En ook die foto’s kreeg ik digitaal aangeleverd. Tanks en militairen uit Canada:En een groepsportret:Ik kreeg de namen van de personen die op de foto staan: de vrouw van oom A – tante L. – en haar moeder, buren, bevrijders. De onderste vier – de jonge man en de drie jongens – zijn onderduikers. “Hé”, dacht ik, toen ik deze foto en namen zag, “oom A. ontbreekt”. En meteen realiseerde ik dat hij de foto’s zelf heeft gemaakt, want hij was ook amateurfotograaf. Ik ben erg blij met bovenstaande gegevens en foto’s. Door de jaren heen krijg ik een beeld van deze oom A.: een bijzondere man.

Schilder gevonden: Sam Le Poole

Twee jaar geleden publiceerde ik een familieverhaal (voor wie het verhaal niet kent, onder de link deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5 en deel 6. Bij het familieverhaal hoort een schilderij, het geboortehuis van meneer de boer, hier liggen de wortels van ons huidige bedrijf.Destijds werd me gevraagd wie de schilder van dit werk is, ik moest het antwoord schuldig blijven. Ik schreef er een blog over.
Hierop kwamen verschillende reacties, het werk is van de schilder Sam Le Poole. Ik werd in een reactie gewezen op het boek: Deventer en zijn schilders van H.J. van Baalen. In dit boek staat een korte biografie van de schilder:
Inmiddels is op RKDartists informatie over de schilder Sam Le Poole te vinden. Er staan een aantal portretten van zijn hand in deze database. Een andere reactie op mijn weblog vermeldde het adres van Stichting Sam Le Poole, en het emailadres van zijn dochter. Enige weken geleden stuurde ik haar een mail, met afbeeldingen van het schilderij. Vorige week kreeg ik een aardig bedankkaartje terug. Iedereen die geholpen heeft de naam van de maker te achterhalen: mijn hartelijke dank! Zonder internet had ik nooit de naam achterhaald; het geeft een meerwaarde aan het verhaal en aan het schilderij.Momenteel bloeien dezelfde narcissen in onze tuin zoals ze ook staan te bloeien op het schilderij. Het is een mooi tijdloos lentetafereel, waar ik graag naar kijk. Voor mij is het verhaal rond.

Schilder gezocht

Op de vraag van Gelkinghe/Groninganus wie de schilder is van dit schilderij,
moet ik het antwoord schuldig blijven: ik heb geen idee. Ik heb natuurlijk hiernaar gezocht, want het zou mijn verhaal compleet maken. Ik heb gezocht in de database van het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie (RKDartists), maar ik heb geen schilder kunnen vinden die bij dit schilderij zou kunnen horen. Wie het wel weet, mag het zeggen: graag zelfs. Op onderstaande foto staat de signatuur. (Klik op beide foto’s voor een groter formaat). (Update: de maker van dit schilderij is Sam le Poole).Update: het complete familieverhaal: Rimpelrokjes; een familieverhaal deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, slot, schilder gevonden.

Een familieverhaal (slot)

Het verhaal van oom A. is bijna afgelopen. Ik deed echter nog een verrassende ontdekking, die ik niet onvermeld wil laten.
Oom A. was – in marketingtermen – een early adopter. Toen nog niemand een douche had of er zelfs van had gehoord: hij had een douche. Hij had een emmer met gaatjes opgehangen en daarin deed hij water uit de waterpomp. Simpel, zeker voor huidige begrippen, maar niemand had in die tijd zoiets. Toen nog niemand een fototoestel had: hij had een fototoestel. Dat verklaart ook de tuinfoto’s.
Toen ik het familieverhaal over oom A. ging schrijven, heb ik natuurlijk ook op internet gekeken of ik wat over hem kon vinden. In Genlias vond ik zijn geboorte- en huwelijksdatum. Al googelend kwam ik via zijn naam op een veilingsite voor verzamelaars terecht: dat verbaasde me. Hij werd genoemd als fotograaf bij deze prentenbriefkaart.
Ik was erg verrast. Ik wist dat hij fotografeerde, maar ik heb nooit geweten dat zijn foto’s als prentenbriefkaarten zijn uitgegeven. Alhoewel ik nooit in de omgeving van de oude boerderij heb gewoond, herkende ik de omgeving meteen. In de jaren ’60 is de weg iets verlegd en werden de zandwegen verhard. In de jaren ’80 zijn de elzen aan de weg verwijderd. In de jaren ’90 is er een ruilverkaveling in het gebied geweest. Afgelopen zondag heb ik geprobeerd vanaf hetzelfde punt het huidige landschap te fotograferen: ik kijk met mijn ogen naar zijn landschap.Update: het complete familieverhaal: Rimpelrokjes; een familieverhaal deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, schilder gezocht, schilder gevonden.

Een familieverhaal (5)

Oom A. heeft jarenlang in de Raad van Toezicht gezeten van de plaatselijke Boerenleenbank. Bij zijn afscheid in 1959 heeft hij destijds een schilderij van de oude boerderij laten maken en dat schilderij heeft jarenlang in de bestuurskamer van de bank gehangen.
De Boerenleenbank werd Rabobank, diverse plaatselijke Rabobanken fuseerden, er kwam een nieuw bankgebouw en wij woonden inmiddels in Drenthe. Op een dag zei meneer de boer tegen zijn vader: “Zou het schilderij er nog zijn? Het zou wel mooi zijn als wij dat in bezit zouden kunnen krijgen.” Schoonvader informeerde bij de bank. Een personeelslid wist dat het schilderij nog wel bestond, maar het lag in depot bij een van de filialen en we konden het niet krijgen. Schoonvader overleed. En bijna twee jaar later stond het personeelslid van de bank bij schoonmoeder voor de deur met… het schilderij!Het hangt bij ons in de woonkamer. Het heeft voor ons uitsluitend emotionele waarde. Het bijzondere is dat het schilderwerk nu precies vijftig jaar oud is! Ik vind het een mooi kleurig schilderij: de perenboom bloeit, de lindeboom heeft frisgroen blad en wat ik bijzonder vind: ook op dit schilderij staan de narcissen in bloei.
En dat kleine jochie… is meneer de boer!
Daarom zijn de narcissen uit onze tuin voor altijd verbonden met oom A. (Wordt vervolgd). Update: het complete familieverhaal: Rimpelrokjes; een familieverhaal deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, slot, schilder gezocht.

Een familieverhaal (4)

Aanvulling op Een familieverhaal (3)
Vanmiddag vond ik in een fotoalbum een paar foto’s van de tuin van oom A.. Ik heb foto’s van de tuinfoto’s gemaakt. Het is een mooi aangelegde tuin, maar ongeschikt als boerderijtuin: veel te luxe en veel te bewerkelijk, zeker voor die tijd. Oom A. heeft ongetwijfeld een tuinman voor de tuin gehad.Uitzicht vanuit het prieeltje – aan de beplanting te zien – enige jaren later:Ik vond in het fotoalbum ook een foto van de narcissen bij de waterpomp.Ik had al stilletjes gehoopt dat er nog foto’s van de oorspronkelijke tuin van oom A. zouden zijn. (Wordt vervolgd).

Update: het complete familieverhaal: Rimpelrokjes; een familieverhaal deel 1, deel 2, deel 3, deel 5, slot, schilder gezocht.

Een familieverhaal (3)

Nu is nog steeds niet duidelijk hoe de twee oude narcissensoorten bij ons in de tuin terecht zijn gekomen. Ik vertelde al dat oom A. wethouder is geweest. Dat was in zijn tijd ongetwijfeld een functie met aanzien en daar hoorde een bepaalde levensstijl bij. Oom A. heeft bij de boerderij een mooie tuin laten aanleggen met een vijver en een treurwilg, een prieeltje en allerlei planten, waaronder sneeuwklokjes en de narcissen. Oom A. en z’n vrouw hadden geen kinderen. Schoonvader kreeg in 1953 de gelegenheid het bedrijf van oom A. over te nemen.
Mijn schoonouders hebben in 1965 een nieuw woonhuis en een nieuwe stal gebouwd, het woongedeelte van de oude boerderij werd onbewoonbaar verklaard. Het raakte in verval en het woongedeelte is in 1998 afgebroken. De beplanting uit de oude tuin bleef al die jaren gedeeltelijk intact. In 1992 vertrokken wij naar Drenthe. Schoonvader overleed en een paar jaar later verhuisde schoonmoeder naar het dorp en in 2005 werd de boerderij verkocht. Alhoewel ik er nooit heb gewoond, wilde ik graag ‘iets’ als herinnering mee. Ieder voorjaar stonden de narcissen rond Pasen vrolijk te bloeien en had m’n schoonmoeder altijd een vaas vol narcissen met ribestakjes op tafel staan. Deze herinnering wilde ik graag meenemen, vandaar dat er nu twee pollen narcissen uit de oude boerderijtuin in onze tuin staan. (Wordt vervolgd).
Update: het complete familieverhaal: Rimpelrokjes; een familieverhaal deel 1, deel 2, deel 4, deel 5, slot, schilder gezocht.

Een familieverhaal (2)

Vandaag precies 122 jaar geleden (9 april 1887) werd oom A. geboren. Oom A. was de oom van schoonvader. Oom A. was boerenzoon en hij trouwde op 12 mei 1921 op 34-jarige leeftijd met een boerendochter. Samen gingen ze wonen en werken op de boerderij van haar familie. Hij trouwde – zoals je dat noemt – bij haar in. Oom A. was echter geen echte boer, hij was meer een bestuurder. Hij deed al snel de koeien van de hand en verhuurde zijn grond aan boeren uit de buurt. Hij zat van 1918-1959 (41 jaar lang!) in de Raad van Toezicht van de plaatselijke Boerenleenbank (de voorloper van de Rabobank). Op onderstaande foto uit 1938 is hij de sigaarrokende man.
Hij is wethouder geweest, alleen weet ik niet wanneer. Ik veronderstel in de periode voor de Tweede Wereldoorlog. Ik hoop dat eens te kunnen achterhalen, want hoe meer ik van hem te weten kom, des te interessanter vind ik zijn levensverhaal. (Wordt vervolgd).

Update: het complete familieverhaal: Rimpelrokjes; een familieverhaal deel 1, deel 3, deel 4, deel 5, slot, schilder gezocht.

Rimpelrokjes; een familieverhaal (1)

Momenteel staan de narcissen (rimpelrokjes) uitbundig te bloeien. Nu hou ik persoonlijk helemaal niet van narcissen en toch staan ze in onze tuin. Ze stonden er al toen we hier kwamen wonen en een paar jaar geleden zijn twee pollen van deze beide foto’s geplant. Bij deze twee oude narcissensoorten hoort een familieverhaal. (Wordt vervolgd).
Update: het vervolg: een familieverhaal deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, slot, schilder gezocht.