We hebben jarenlang een kerkuilenpaar op ons melkveebedrijf gehad. Ze broedden bij ons in de schuur en verbleven (roestten) overdag in de schuur van de overburen, tot een aantal jaar geleden een van het paar dood was. 
De achterblijver heeft in de baltsperiode – dat begint heel vroeg in het jaar – maandenlang ’s avonds vol overgave geroepen, dat was aandoenlijk om te horen, zo sneu. Het is de overblijvende kerkuil niet gelukt om een nieuwe partner te lokken. Sindsdien zijn bij ons geen broedgevallen meer. Heel af en toe horen we het geluid van een kerkuil – ze zitten hier vast nog ergens in de buurt, maar waar?? – en vorige week zag meneer de boer een uil over het erf vliegen. Toen we hadden ontdekt dat hier een paartje zat te broeden, hebben we de kerkuilenwerkgroep ingeseind. Heel trouw komt er ieder jaar iemand van de werkgroep langs om te informeren hoeveel jongen er zijn. We kregen een nestkast, maar die hebben we nooit gebruikt, omdat het paartje een nestplek in de nok van een schuur had gevonden. Dat wilden we niet verstoren.
De functie van deze schuur is inmiddels gewijzigd en niet meer geschikt voor een kerkuilenpaar. Daarom hebben we een paar jaar geleden de nestkast in de schuur aan de overkant gehangen.
Vorige week zag ik dat er bij de kast activiteit valt te bespeuren. Er liggen uitwerpselen en verse uilenballen vlak onder de nestkast.
Hoop (=uitwerpselen van de kerkuil) doet leven! We zijn heel benieuwd of er inderdaad weer een kerkuilenpaar in de nestkast gaat broeden.
Categorie archief: Vogels
IJsvogel
Vorige week stond ik bij de sloot naast de boerderij over de weilanden te kijken, het was heerlijk zonnig weer. Ineens flitste er een vogel voorbij, hij scheerde over de halfbevroren sloot. Een ijsvogel? Ik besloot te wachten En jawel hoor, een ijsvogel š Ik had hem in tijden niet gezien. Hij vloog van duiker naar duiker. Ik pakte de camera erbij. Vanachter de heg en de camera hoog boven m’n hoofd kreeg ik hem voor de lens.
De volgende dag om precies dezelfde tijd was hij er weer. Ik had hem nu beter in zicht.
Hij was aan het vissen, dat had ik niet eerder met eigen ogen gezien. Je kunt het niet afkijken, zo snel gaat het. Plons! 
Hij vloog soms heen en weer, zat even in de boom.
Langs het talud van de sloot liggen een paar afgewaaide takken, dat werd toen z’n visstekje.
Ijsvogels zijn prachtig van kleur. Ik vind ze altijd net lijken op een gekweekte tropische vogelsoort en die verwacht je niet op het Drentse platteland.
Hij was er twee dagen, daarna heb ik hem niet weer gezien.
Optrekkende mist
Gisteren had ik op internet een waarneming gezien van een mistboog. Zelf een mistboog zien staat op mijn verlanglijstje. En hoewel de condities voor een mistboog vanmorgen aanwezig waren – optrekkende mist en zonlicht – geen mistboog te zien – de mistboog had kunnen ontstaan in het midden van onderstaande foto.
Een leeg landschap.
Wat er wel teĀ zien en teĀ horen was: ganzen, heel veel ganzen –Ā veel te veel.
TwentseĀ pinken in eenĀ Drentse wei.
Toen trok de mist langzaam op en weg was de zondagse sprookjeswereld.
Uit het blogritme
“HĆ©, ik bemoei me er even mee.”
“De deurpost en deur kunnen wel een lik verf gebruiken!”
“WijĀ hebben metĀ onze ruwe tongenĀ de boel alvast geschuurd.”
“Handig toch,Ā een stal volĀ hulpjes?!“
Als ik eenmaal uit het blogritme ben,Ā vind ikĀ het lastig om de draad weer op te pakken. Afgelopen maanden was ik meer actief op twitter, dat heb ik op een lager pitje gezet. Intussen is op de boerderij van alles gebeurd. Er zijnĀ kalfjes geboren, koeien weggegaan.
We hebben voor de derde keer gras ingekuild. Het is een lasagnekuil: een laagje natuurbeheergras, een laagje nieuw ingezaaid gras met rode klaver en gerst, aangevuld met de derde snede gras.
Een deel van het natuurbeheergras is gehooid.
Verschillende weidevogels zijn weer vertrokken – grutto en wulp.
Ā Een paarĀ weken geleden liep een kievit met 2 pulletjes te foerageren in het gemaaide grasland, dat is vrij laat.
Haas op de kuilbult.
Twee reebruine ogen in het aardappelveld.
DitĀ zijn de afgelopen maanden in het kort –Ā zeer kort š
Landschapspijn
Mensen die lijden aan ‘landschapspijn‘ raad ik aan om een bezoek te brengen aan het platteland. De pinkster- en paardenbloemen bloeien momenteel volop.
OveralĀ kruidenrijke graslanden. Of krijgt ditĀ het stempel ‘monocultuurĀ van pinksterbloemen’?
Het landschap is veranderd in de loop der jaren en blijft veranderenĀ – o.a. doorĀ de aanleg van nieuwe woonwijken en industriegebieden, aanleg van wegen, plaatsen van windmolens/zonneparken en ook door de schaalvergroting in deĀ landbouw. Landbouwgrond is in Nederland te duur om erĀ uitsluitend ‘natuur’ op te verbouwen.
Op ons bedrijfĀ hebben weĀ dit jaar 5 haĀ graslandĀ met uitgestelde maaidatum – 15 juni – voor de weidevogels.Ā Eind maart zijn deze graslanden bemest met ruige mest.
Het wil alleen niet zeggen dat weidevogels ook in voor hun bestemde weilanden gaan nestelen. Kieviten nestelen op ons bedrijf bij voorkeur op bouwland.
Wij zijn geen vogelaars, we kunnen niet zonder onze nestmarkeerders. DeĀ mannen hebben bij een van de kievitsnesten een bewegingscamera geplaatst om te kijken naar eventuele predators.
Mensen die vinden dat erĀ (te) weinig weidevogels zijn door de landbouw, raad ik aan om nestmarkeerder te worden: het is zo makkelijk roepen vanaf de zijlijn. Vanmorgen zag ik de eerste jonge kievit – net uit het ei – in een van de gemarkeerde nesten. Hier doen weĀ het allemaalĀ voor.
Bewegingscamera
Omdat de kievitsnesten waren gepredeerd, hebben de weidevogeltellers op een ander perceel een bewegingscamera bij een kievitsnest geplaatst.
Vorig jaar hebben ze dat ook gedaan, ik weet niet wat toen het resultaat was.
Dit jaar kreeg ik beelden van de mannen toegestuurd, waarvoor mijn dank!
’s Nachts vorst aan de grond.
Dit nest is niet gepredeerd. Het maĆÆsland is inmiddels bewerkt, het maĆÆszaad is gezaaid. meneer de boer vond twee nesten van de wulp:Ā Ć©Ć©n in het maĆÆsland, waar de loonwerkers afgelopen week netjes omheen hebben gewerkt – met bemesten, ploegen, zaaien – , enĀ Ć©Ć©n in het grasland. Mooi hĆØ. Ook dit nest houden we in de gaten, en we zullen – indien nodig – er omheen maaien.
Vrijheid
HĆ©, een vreemde vogel in de stal.
Hij lijkt gevangen in een kooi – het is gaas aan de open zijkant van de stal.
De gele kwikstaart isĀ door de deur de stalĀ ingevlogen. Het is geen stalvogel, zoals de boerenzwaluw en de mus. Even laterĀ is hij weer naar buiten gevlogen en geniet – net als wij vandaag – van de vrijheid.
Predatie
Anderhalve week geleden zag ik de weidevogelnesttellers voor het eerst dit seizoen. Het was eigenlijk hun derde telweek. De eerste twee keer waren de weersomstandigheden slecht, daarom hadden ze het tellen uitgesteld. Het was deze keer maar een klein groepje, ik nodigde ze uit voor koffie. Wel bijzonder: de tellers zijn allemaal van boerenafkomst. Ze zoeken overigens alleen op bouwland, omdat ‘hier de kieviten niet nestelen op grasland’. Ik ontken niet dat de teruggang aan weidevogels ook deels wordt veroorzaakt door de ontwikkelingen in de landbouw. Er zijn alleen meerdere oorzaken. In onze omgeving hebben we veel last van predatie. Vorig jaar waren van de gevonden nesten veel gepredeerd. Er zijn natuurlijk veel meer nesten dan de nesttellers vinden, zij zoeken maar op een paar percelen. Het is gewoon geen doen om alle percelen te controleren op nesten. Laat in het weidevogelseizoen 2015 hebben ze een bewegingscamera bij ons op het maĆÆsland gezet, om te achterhalen wie de predator is. Ik heb het er niet met de mannen over gehad of ze bewegingsbeelden hadden van vorig jaar.Ze hadden nu twee kievitsnesten gevonden met elk vier eieren. Vorige week ben ik voorzichtig gaan kijken.
Ik vond twee lege nesten, gepredeerd…. š¦
Gistermiddag zat ik een tijd naar de mooie wolkenluchten te kijken vanuit de kamer – ik heb uitzicht op dit maĆÆsland. Toen viel het me op hoeveel kraaien af en aan vlogen, laag over de grond van dit maĆÆsland. De weidevogels krijgen zo geen rust. Kraaien: jagers zijn het! Dit jaar is in Drenthe een nieuwe subsidieregeling om de kievit extra te beschermen: in mijn beleving is het dweilen met de kraan open… .
Weerbeeld
DezeĀ buiĀ zorgde gisterenĀ voor hagel en natte sneeuw:
Een blik over het Drentse platteland vanmorgen. De eerste weidevogels zijn terug. Sinds zaterdagavond de wulp, en er vliegt een enkele kievit.
In de verte komt weer een bui aan:
Uit deze bui viel hagel.
Het is echt genieten van de mooie wolkenluchten en het felle zonlicht.
Ganzen
VanmiddagĀ waren weer tienduizenden ganzen neergestreken, hectares vol.
Ze vreten gras, pletten het gras plat, en laten shit achter. Of ze overlast en schade veroorzaken?
Platgetrapte weilanden:
Verjagen helpt niet, je hebt je nog niet omgedraaid of ze zijn er weer. Het lijken er ieder jaar meer te zijn, en ze verblijven hier bijna jaarrond. Wij hebben te veel: wie wil ze hebben? š
Ra ra
Pas geleden las ik – ik weet niet meer waar ik het las – dat er deze herfst weinig paddenstoelen waren, omdat het te droog en te warm was. Vorige week zag ik verse vliegenzwammen:
en eekhoorntjesbrood:
Diezelfde dag zag ik madeliefjes in de berm:
Verderop in de berm bloeide fluitenkruid:
Vanmiddag zag ik een zwerm kieviten rondjes draaien, in tegenlicht netĀ dwarrelende zilverpapiertjes:
Ra ra, in welk seizoen leven we vandaag? Seizoenen onderscheiden zich nietĀ veel meer van elkaar.
Vorige week zag ik een geel bloeiend veld met groenbemester (mosterdzaad??) –Ā ik had geen tijd om er een foto van te maken. Vandaag kwam de herkansing, de felle gele kleur was niet meer zo uitbundig. Op de achtergrond een van de twee molensĀ van het dorp – De Bente.
Vandaag zag ik weer een verse vliegenzwam.
Terwijl ik bezig was de paddenstoel te fotograferen, kwamen er twee wandelaars aan. Ze zagen wat ik deed, we raakten aan de praat. Ze warenĀ een weekje met vakantieĀ bij de buren. Ze kwamen uit Huussen. Ik schatte ze in als vitale zeventigers. De man vertelde dat zijn opa vroeger handelde in brandstoffen en dat hij als kind een keer was mee geweest om turf te halen uit Klazinaveen. Zo’n opmerking vind ik zo bijzonder: turfsteken in deze omgeving is helemaal nog niet zo heel lang geleden… .
De terugkeer van de ijsvogel
Afgelopen week was deĀ natuurfilm ‘De terugkeer van de ijsvogel’ op tv. Vanmiddag heb ik deĀ film via uitzending gemist gezien, vooral de beelden die zijn gemaakt in het nest vind ik bijzonder.Ā Een afbeelding uit de film:
Na afloop zei ik tegen meneer de boer: ‘Ik ga eens kijken of ‘onze’ ijsvogel er ook is’. Ik liep naar de sloot, en flits, daar schoot ‘onze’ ijsvogel pijlsnel weg. Ze zijn zo verschrikkelijk schuw. Eind september was ik in de tuin aan het werk. Ik hoordeĀ het geluid van een ijsvogel en ik keek voorzichtig over de heg:
De ijsvogel zat op de rand van de duiker. Ik bleef een tijdje achter de heg naar de vogel kijken. Om de vogel verder niet te storen, ging ik verder met het werk in de tuin. Op de achtergrond hoorde ik constant het schelle gepiep van de ijsvogel. Een tijd later ging ik nog een keer voorzichtig kijken, toen zaten er twee, vandaar het kabaal:
meneer de boer heeft takken bij de sloot gezet, daar gaan ze regelmatig op zitten.
IJsvogel en roodborst
Sinds een week zit er weer een ijsvogel (Alcedo atthis) in de sloot naast ons melkveebedrijf. Eerst dacht ik dat hij (of is het een zij?)Ā hier zat, omdat het waterschap bezig was metĀ slotenmaaien en hij was verstoord. Maar hij is er nog steeds. De vogel laat zich niet makkelijk fotograferen, is behoorlijk schuw. Het kan ook maar zo zijn dat hij weer verdwijnt en ik hem jaren niet zie. Ik schreef er eerder een blog over. Ik moest het uiterste uit mijn camera halen, maar mooi isĀ ‘ie!
Vanmorgen keek ik uit het keukenraam – het was nog schemerig – toen zag ik deze roodborst (Erithacus rubecula) op een tuinstoel zitten.
Een ijsvogel en een roodborst: twee mooi gekleurde vogels.
Boerenzwaluwen
Het was dit jaar een geweldig goed jaar voor de boerenzwaluwen. In april kwamenĀ heel veel terug, wat resulteerde inĀ veel nieuwe nesten. En daarbij kregen ze veel jongen. Het eerste legsel bestond uit 5-6 jongen. Het was ook een beetje een rommelig jaar, want toen de eerste paren alweer aan de tweede leg begonnen, waren sommige broedsels van de eerste leg net uit. In ieder geval, het waren er veel, heel veel! Tegen de tijd dat ze op het punt staan om teĀ vertrekken – begin september, zie je ze ’s morgens met tientallen in de stal. ZeĀ vergaderen over de terugvliegroute.
Inmiddels zijn ze vertrokken en hebben de mussen weer de overhand in de stal. Tot mijn grote verbazing zag ik afgelopen week nog een nest met vier jongen – onderstaande foto’s zijn van gisteravond. Deze jongen zijn nog niet uitgevlogen. Als dat maar goed gaat… .
Boerenzwaluwen brengen veel levendigheid met zich mee. Het is altijd een druk gevlieg en vrolijk gekwetter in en rondĀ de stal. We moeten weer wachten tot april volgend jaar: ik kijk nu alweer naar hun terugkomst uit.
Blauwborst
Gistermiddag vloog een kleine vogel over het fietspad. Ik kon niet goed zien welke soort. Wel zagĀ ikĀ een roodbruine kleur: een gekraagde roodstaart? Vanmiddag op dezelfde plek gebeurde het weer. Ik zag het vogeltje zitten. Ze waren met z’n tweeĆ«n, zo te zien druk bezig met het voeren van jongen. Ik pakte de compactcamera, zag wat blauws. ‘Krijg nou wat’, dacht ik, ‘een blauwborst!‘
Een blauwborst (Luscinia svecica), een soort die ik alleen ken van de plaatjes en die ik op een wensenlijstje heb staan van vogels die ik graag een keer met eigen ogen wil zien. En daar zat ‘ie! Dat vind ik toch wel een beetje kicken, als niet-vogelaar een soort zelf ontdekken. Ik wist helemaal niet dat een blauwborst hier voorkwam. Binnenkort eens kijken of ik met een andere camera betere foto’s kan maken. Na deze twee foto’s vlogen ze een boom in, hier moet ik het voorlopig mee doen.
Weidevogelgebied Drostendiep
HĆ©, spiksplinternieuwe bordjes!
Tijd voor een blog over de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van weidevogelbeheer.
Weidevogelgebied Drostendiep ligt in Z-O-Drenthe. Het zijn drie clusters die van elkaar zijn gescheiden door de N34 en de A37. Het is het enige overgebleven weidevogelgebied – er waren vijf gebieden – waar de provincie Drenthe nog geld in wil steken, omdat het weidevogelbeheer in dit gebied succesvol is – Natuurbeheerplan Drenthe, versie 2016Ā – focus komt te liggen op akkervogels. Ons melkveebedrijf ligt in dit weidevogelgebied en wij doen een aantal jaren mee aanĀ weidevogelbeheer. Alle denkbare weidevogels komen hier voor: grutto, wulp, kievit, scholekster, tureluur en de kleinere soorten veldleeuwerik, graspieper, gele kwikstaart, kwartel, patrijsĀ etc.. VrijwilligersĀ markeren nesten. Ze volgen de nesten gedurende een aantal weken.
En een aantal percelen graslandĀ maaien we later –Ā 15 juni en 1 juliĀ – mozaĆÆekbeheer.
Het weidevogelbeheer werd voorheenĀ gecoƶrdineerd door Landschapsbeheer Drenthe. Wil je voor subsidie agrarisch natuurbeheer in aanmerking komen, dan mĆ³et je jeĀ nu aansluiten bij een collectief, inĀ ons geval ANV Drenthe. Dat ging in ons gebied met enig gemor gepaard, want de gebiedscoƶrdinatorĀ van Landschapsbeheer DrentheĀ deed in het hele verhaal niet mee, terwijl hij voor een groot deel voor het succes van dit weidevogelgebied verantwoordelijk is. Hij weet boeren en vrijwilligers enthousiast te maken. Gelukkig is het uiteindelijk allemaal goedgekomen. Waarom is het zo’n mooi gebied voor weidevogels? Het is een open gebied, op sommige plekken extensief beheerd (lage grond). Er zijn een aantal plas-drasgebieden gemaakt. Nu moet ik er bij vertellen dat deze plas-drasgebieden (hierop krijg je de hoogste subsidie)Ā liggen op graslanden van agrariĆ«rs, die geen hoofdinkomen meer uit de melkveehouderij hebben.
We hebben in onze directe omgeving veel overlast van kraaiachtigen. Zo zag ik vorige week op korte afstand allemaal kraaiachtigen nestelen in de bomen. Dat doet voor een groot deel alle inspanningen om weidevogels te beschermen teniet :-(.
Volgende week dinsdag beginnen de vrijwilligers weer met het markeren van nesten, en we hopen op een succesvol weidevogelseizoen.
Vuurgoudhaan(tje)
Er zat een piepklein vogeltje in de heg. Ik had geen idee wat voor soort het was, een zwarte streep op het kopje viel me op. De camera er maar eens bij gehaald, daarmeeĀ zag ik een geelĀ kuifje op de kop. Een goudhaan(tje)? Nee geen goudhaan(tje), maar een vuurgoudhaan(tje)/Regulus ignacapillus. Ik heb het vogeltje hier niet eerder waargenomen. De foto’s zijn niet geweldig, ik ben er wel erg blij mee.
De grote oversteek
Het is het scholeksterpaarĀ gelukt. Met de vier jongenĀ zijnĀ zeĀ de wegĀ overgestoken, nu lopenĀ zeĀ in pas gemaaidĀ graslandĀ te fourageren. Er staatĀ genoegĀ hoogĀ grasĀ in de buurtĀ waarĀ zeĀ bijĀ onraadĀ naartoeĀ kunnenĀ vluchten. Het luktĀ me nietĀ om het ouderpaarĀ en vier jongenĀ in 1 beeldĀ te vangen, eigenlijkĀ lopenĀ zeĀ ookĀ te ver wegĀ om zeĀ scherpĀ in beeldĀ te krijgen. En zodraĀ zeĀ een mens zien,Ā latenĀ zeĀ de alarmbellenĀ rinkelen: het ouderpaarĀ voertĀ afleidingsmanoeuvresĀ uitĀ en de jongenĀ duikenĀ wegĀ in het gras.
Jonge scholeksters
De scholeksterĀ is een van de veleĀ weidevogelsĀ die hierĀ broedt.Ā ScholekstersĀ makenĀ bijĀ voorkeurĀ hun nestenĀ op bouwland.Ā meneerĀ de boerĀ vondĀ wekenĀ geledenĀ bijĀ het bewerkenĀ vanĀ een perceelĀ maĆÆslandĀ een scholeksternest. HijĀ markeerdeĀ het nest. VlakĀ daarnaĀ kwamĀ een medewerkerĀ van ons loonwerkbedrijfĀ maĆÆszaadĀ zaaienĀ (op 6 mei).Ā ToenĀ hijĀ met de zaaimachineĀ bijĀ het nest was, hebĀ ik voorzichtigĀ de vier eierenĀ uitĀ het nest gehaald. Het nest was nietĀ beschadigd. Op aanwijzigenĀ van de medewerkerĀ vondĀ ik het nest terugĀ en ik hebĀ de vier eierenĀ weerĀ in het nest gelegd. De volgendeĀ dagĀ ging ik even kijkenĀ of allesĀ nog goedĀ lag.Ā Er lagenĀ vijfĀ eieren in het nest. Dit is het nest op 15 mei:
En dit op 27 mei:
En dit op 1 juni:
De broedtijdĀ is 25 – 27 dagenĀ las ik op internet. Vier eierenĀ zijnĀ succesvolĀ uitgebroed, het laatsteĀ eiĀ is nietĀ uitgekomen. VanmiddagĀ hebĀ ik de markeringĀ weggehaald, het eiĀ was koud. Ik zag de scholeksterĀ de laatsteĀ tijdĀ ookĀ nietĀ meer op het nest – het nest was vanuitĀ de woonkamerĀ zichtbaar.Ā ScholekstersĀ kunnenĀ enormĀ kabaalĀ maken. VanmorgenĀ zag ik zeĀ luidĀ schetterend op het land
Ā en ietsĀ later zenuwachtigĀ op de wegĀ lopen. ZeĀ probeerdenĀ de jongenĀ meeĀ te lokkenĀ naarĀ de overkant, naar het pas gemaaideĀ grasland. DaarĀ zijnĀ lekkereĀ hapjesĀ te vinden. Het lukteĀ zeĀ nietĀ omĀ de jongenĀ over te halen. ToevalligĀ zag ik een van de vier kleintjesĀ lopen. MeestalĀ duikenĀ zeĀ wegĀ als zeĀ de alarmgeluidenĀ van de oudersĀ horen.
DankzijĀ de medewerkingĀ van de medewerkerĀ van ons loonwerkbedrijfĀ is dit nest gespaard: H.B., bedankt!
Boerenzwaluwen
De koeienĀ komenĀ kijkenĀ wat ik doe. ZeĀ zijnĀ nietĀ nieuwsgierig, maarĀ willenĀ welĀ graagĀ allesĀ weten.
Ik sta onderĀ een boerenzwaluwennest. De eersteĀ eierenĀ zijnĀ uitĀ en de oudersĀ vliegenĀ af en aan. Er zijnĀ veelĀ zwaluwenĀ dit jaarĀ en ookĀ veelĀ nesten. De kleintjesĀ zijnĀ nog te klein, zeĀ stekenĀ nog nietĀ met hun hongerigeĀ snaveltjesĀ bovenĀ het nest uit. Het ouderpaarĀ is onrustig, omdatĀ zeĀ in de gatenĀ hebbenĀ dat ik sta te kijken. Ik laatĀ het dan ookĀ maarĀ bijĀ dezeĀ twee opnames.
Nestvlieder
VorigeĀ week wildeĀ ik een markeringĀ bijĀ een kievitsnestĀ weghalen, het was echter te nat.Ā De grondĀ is nog steeds vrijĀ nat, maarĀ nu kon ik het nest met markeringĀ bereikenĀ zonderĀ in de modderĀ wegĀ te zakken. Een aantalĀ kievitenĀ vloogĀ ongerustĀ om me heen. In het gemarkeerdeĀ nestĀ zag ik eenĀ jongeĀ kievit.
Een kievit is een nestvlieder. ZodraĀ het kan, verlaatĀ eenĀ pas uitĀ het eiĀ gekropenĀ kievitĀ het nest. Ik keekĀ om me heenĀ en zag in de volgendeĀ rijĀ aardappelenĀ nog een kleinĀ pulletje. MooieĀ schutkleuren, het kleineĀ ding valtĀ bijnaĀ nietĀ op. Het kleintjeĀ was gewaarschuwdĀ door het ouderpaar, en zat verscholenĀ onderĀ een aardappelplant.
VorigĀ jaarĀ hebĀ ik van de weidevogelbeheerdersĀ geleerd: als jeĀ een kievitsnestĀ vindt, grootĀ kansĀ dat er in de buurtĀ meer nestenĀ liggen. De ouderparenĀ kunnenĀ elkaarĀ zo helpenĀ bijĀ het verjagenĀ van roofvogels. Dat laatsteĀ verzinĀ ik zelf, maarĀ ik zieĀ regelmatigĀ meerdereĀ kievitenĀ op een indringerĀ (vooralĀ kraaiachtigen)Ā jagen. IetsĀ verderopĀ lag een nest metĀ 1 ei.
WaarschijnlijkĀ warenĀ er meer pulletjes, daarĀ hebĀ ik nietĀ naarĀ gezocht. Ik wildeĀ nietĀ meer onrustĀ veroorzakenĀ dan nodig was.
Succesvol
In het weidevogelseizoen komen de nestmarkeerders 1 x in de week, totaal een keer of vijf. Ze markeren de nesten op bouwland en niet op grasland.
Vorig jaar controleerden ze meer percelen dan dit jaar. Toen was van alle nesten die ze vonden slechtsĀ 1(!) uitgebroed, de rest was gepredeerd. Afgelopen week was een van de laatste keren, ze vonden nog een scholeksternest en 16 kievitseieren waren succesvol uitgebroed. Daar doen we het voor.Ā Jonge (weide)vogels blijven natuurlijk kwetsbaar als prooi. Jonge kievit:
Jonge wulp:
Jonge scholeksters:
Naast nestmarkeren – op vrijwillige basis, geen legselvergoedingĀ – hebben we op ons bedrijf vijf hectare graslandĀ in agrarisch natuurbeheer (SNL) liggen, met uitgestelde maaidatum 15 juni (1 hectare) en 1 juli (4 hectare). Zo proberen we een bijdrage te leveren aan het behoud van weidevogels – grutto, wulp, kievit, veldleeuwerik etc..
Pulletje
OokĀ dit jaarĀ zijnĀ op ons land weidevogelnestenĀ gemarkeerd, hoofdzakelijkĀ kieviten.
Ik hebĀ er ietsĀ mijnĀ vraagtekensĀ bij, omdatĀ de weidevogelbeheerdersĀ alleenĀ op bouwlandĀ markeren, en iedereenĀ is momenteelĀ drukĀ aanĀ het werkĀ op bouwlandĀ met mesten, cultiveren, ploegen, aardappelsĀ potenĀ etc..Ā VanmorgenĀ nam ik een kijkjeĀ bijĀ de gemarkeerdeĀ nestenĀ op het bouwland, het vielĀ me mee. De medewerkerĀ van ons loonwerkbedrijfĀ had netjesĀ om de meesteĀ nestenĀ heenĀ gewerkt. Ik zag dat de eierenĀ van een van de nestenĀ op uitkomenĀ stond. ToenĀ ik vanmiddagĀ weerĀ even ging kijken, lag het eersteĀ pulletjeĀ te drogenĀ in de zon. MooiĀ hĆØ?!!Ik hoop dat het dit jaarĀ ietsĀ beterĀ gaatĀ met de nestenĀ dan vorigĀ jaar. VorigĀ jaarĀ zijnĀ de meesteĀ gemarkeerdeĀ nestenĀ gepredeerdĀ – door kraaiachtigen, vos??
Uilskuiken
Vanavond kwam een vrijwilliger van de kerkuilenwerkgroep de nieuwsbrief Uilen 2013 brengen. Hij kwam gelijk inventariseren hoeveel kerkuiljongen er dit jaar waren. Dat is moeilijk precies aan te geven, omdat we ze wel horen blazen, maar vrijwel nooit zien. Tegen de tijd dat ze vliegbewegingen gaan maken, valt er af en toe een uilskuiken uit het nest, zoals bovenstaande eerder deze week. Het jong zit weer veilig hoog en droog op het nest. We schatten dat er dit jaar minimaal vijf jongen waren – ze zijn nog niet allemaal uitgevlogen. Het was een goed kerkuilenjaar bij ons.
Koninginnedag 2013
De laatste Koninginnedag. Wat je ook van een monarchie of ons koningshuis mag denken, het was vandaag een historische dag.
Troonswisseling of niet, het werk op de boerderij gaat gewoon door. Vanmorgen is maĆÆs gezaaid.
Eerder deze week vond ik een kievitsnest met 4 eieren, dat nest heb ik vandaag gemarkeerd en ik vond een tweede nest met 4 eieren. Verschillende gemarkeerde nesten waren leeggeroofd.
Van het feestgedruis kreeg ik vandaag niet veel mee. Het enige oranje wat ik zag was van een kleine vuurvlinder.
En het oranjetipje vliegt weer rond – altijd rond Koninginnedag. Dit is een vrouwtje, de mooie oranje tipjes op de vleugels ontbreken bij haar.
Eerder deze week zag ik een landkaartje in voorjaarstenue. Toch nog iets oranje op mijn weblog.
Weerbeeld 28 april 2013
Het heeft vannacht gevroren. Als ik ’s morgens dit zie,
denk ik wel eens: waarom sta ik niet wat eerder op, zodat ik door de weilanden kan struinen voor ik aan het werk ga. Want zodra de zon meer kracht heeft, is deze sfeer verdwenen. Later op de dag dan maar door de velden. We verbouwen dit jaar gerst = eigen krachtvoer. Het komt mooi op.Ā 
Niet eerder vond ik zelf een kievitsnest en tadaa!: een ‘broedsje‘ (het Friese woord voor een nest met 4 kievitseieren).
De verhaallijn Weidevogelbescherming krijgt nog een vervolg – ik moet nog wat opnames van vorig jaar opzoeken. Ik kan nu al wel verklappen dat het positief eindigt :-D.
Weidevogelbescherming (2)
Toen we hier kwamen wonen, markeerden vrijwilligers van de weidevogelbescherming in het voorjaar de nesten van weidevogels.Ā We hadden – en hebben!! – veel overlast van kraaiachtigen. Ik vroeg na een paar jaar aan de weidevogelbeschermers of ze ook wat aan de overlast konden doen en kreeg als antwoord dat kraaiachtigen geen nesten van weidevogels leegroven… . Sindsdien mogen ze van mij op ons land geen nesten markeren, want dat heeft in mijn ogen geen enkele zin.
Als we op ons bedrijf toevallig een nest tegenkwamen, maaiden we er omheen. Een paar jaar geleden zat een gruttopaar op een van onze weilanden. Grutto’s zitten hier ruim voldoende in de omgeving – we wonen tenslotte aan de rand van een van de laatste gruttobolwerken van DrentheĀ -, ik had ze alleen niet eerder op ons land waargenomen. Ik heb geprobeerd het nest te vinden, maar ik ben geen vogelaar. Toen ik kort daarna de weidevogelbeschermers in de omgeving aan het werk zag, heb ik gevraagd of ze het jaar daarop ook weer bij ons nesten wilden markeren. In het voorjaar van 2010 kwamen ze langs voor een handtekening – zij blij, ik blij. Het hele broedseizoen zag ik niemand, de nesten zij niet gemarkeerd. In het voorjaar van 2011 kwamen ze weer voor een handtekening. 
Ik heb ze erop aangesproken en uiteindelijk wel m’n handtekening gezet. Het excuus was dat het gebied te groot is. Het hele broedseizoen heb ik weer niemand gezien. Ik was erg teleurgesteld: zijn we van goede wil, komt er niemand. Voorjaar 2012: ik had de mouwen flink opgestroopt. Als ze weer kwamen voor een handtekening, moesten we het er toch eens over hebben wat we van elkaar verwachten.Ā En… ??? Ze kwamen niet, zelfs geen handtekening halen :-(. Ik had het helemaal gehad met de vrijwilligers van de weidevogelbescherming. Een handtekening zetten voor weidevogelbeheer is geen garantie dat ook daadwerkelijk nesten worden gemarkeerd. (Wordt vervolgd).
Terug op het nest
Vanmorgen tijdens het werk in de stal hoorde ik… het luid gekwetter van de boerenzwaluwen: ze zijn terug! Ik had nog helemaal niet naar ze uitgekeken, dat doe ik altijd vanaf 15 april (morgen). Ik had geen camera bij de hand voor een bewijs. Twee jaar geleden was het het jaar van de boerenzwaluwĀ (de foto’s ontbreken nog bij deze link). Omdat hier rond de boerderij altijd veel boerenzwaluwen nestelen, vond ik dat eerlijk gezegd een beetje overdreven. Maar vorig jaar keerden dramatisch weinig boerenzwaluwen terug van hun reis uit het zuiden. Ik hoop dat het dit jaar weer beter met ze gaat. Even later liep ik buiten en hoorde ik voor het eerst dit seizoen de tjiftjaf. En meneer de boer is na een vliegreis weer veilig op het nest terug ;-), maar daarover een andere keer. Ha, en dit is allemaal uitstelgedrag om maar niet over weidevogelbescherming/-beheer te bloggen.
Weidevogelbescherming – herhaling deel 1
Voor ik verder ga met de verhaallijn over weidevogelbescherming/-beheer, herhaal ik deel 1. Op 7 mei 2012 schreef ik:
Iedereen die een reactie achterliet op een vorige blog, waarin ik vroeg wat lezers van mijn weblog zich voorstellen bij weidevogelbescherming: bedankt! Alle reacties komen overeen wat ik me erbij voorstel. Nesten markeren – via GPS is een heel goed idee, iets voor in de toekomst wellicht:
Om het nest maaien:
Uitgesteld maaibeheer:
Met als resultaat een nieuwe generatie weidevogels.
Alle bovenstaande opnames zijn op ons bedrijf gemaakt. Je zou kunnen veronderstellen dat wij de zaken rond weidevogelbescherming/-beheer goed voor elkaar hebben. Helaas, het is schijn. In werkelijkheid verloopt het nogal moeizaam. (Wordt vervolgd).
Weerbeeld 7 april 2013
Na een koude nacht begint deze dag grijs. Het ziet er in de natuur dor uit.
Zondags is het heerlijk stil op het platteland. Ik word begeleid door de zang van verschillende veldleeuweriken. Honderden ganzen vliegen hoog in de lucht in noordoostelijke richting.
En hoor ik het goed?? Eindelijk, de grutto is terug! Het weidevogelseizoen is begonnen. Vorig jaar ben ik begonnen aan een blog over weidevogelbeschering/-beheer op ons bedrijf. Door blogpauzes heb ik deze verhaallijn niet afgemaakt, maar omdat het onderwerp inmiddels weer actueel is, zal ik daar binnenkort mee verder gaan.
Jaar van de patrijs
Sovon en Vogelbescherming Nederland hebben 2013 uitgeroepen tot Jaar van de patrijs. “De patrijs is een zeer geliefde plattelandsvogel, een icoon van het agrarisch landschap. Maar het gaat niet goed met deze plattelandsbewoner. In het noorden, midden en westen van Nederland heeft de patrijs grotendeels het veld geruimd. In vergelijking met 1960 is er nu nog maar vijf procent over van het toenmalige aantal patrijzen: van honderdduizenden broedparen, naar zoān tienduizend broedparen.” (Via). Lees meer in de bijbehorende presentatie.
In onze omgeving komen gelukkig nog patrijzen voor, af en toe zie ik ze, soms zelfs vanuit de keuken. Een groep van Ć©Ć©n of twee families noem je een klucht, las ik vandaag in de krant. Laatst vroeg een lezer van mijn weblog zich af hoe ik toch aan al die verschillende onderwerpen kom. Meestal krijg ik ze op een presenteerblaadje aangereikt ;-): ik hoor of zie of lees iets. Vandaag stond een artikel in de krant, anders had ik niet geweten dat het nu het Jaar van de patrijs is. En een plattelandsvogel als de patrijs past op mijn weblog, en dan is een blogverhaal weer zo gemaakt.
Het zel weer veurjoar worden
De eerste kieviten zijn er weer.
In een flits zag ik een winterkoninkje.
Afgelopen maanden kwam ik af en toe twee vogels tegen, waarvan ik niet wist dat ze overwinteren: de veldleeuwerik – met dank aan Geert Sines. Onderstaande twee foto’s zijn gemaakt op nieuwjaarsdag.
En ik dacht deze week 2 x het geluid van de wulp te horen, ik heb deze vogel nog niet gezien. Het zel weer veurjoar worden.
Fazanthaan
Er scharrelen regelmatig fazanten in de tuin – hennen (met jongen) en hanen. Gistermorgen en vanmorgen scharrelde een haan vlakbij het keukenraam. Wat zijn het toch mooi gekleurde vogels.
Koperwiek
“Wat is dat voor vogel?“, vroeg meneer de boer vanmorgen.
Ik keek naar buiten en zag deze koperwiek/Turdus iliacus –Ā een nieuwe soort in de tuin. Ik wist de naam, omdat ik pasgeleden deze vogelsoort bij Groninganus zag. Kenmerkend voor de koperwiek zijn de roestbruine ondervleugels.
Uilskuiken
Dit is toch wel letterlijk en figuurlijk een uilskuiken. Deze jonge kerkuil (Tyto alba) was gisteravond uit het nest gevallen. meneer de boer heeft het jong weer op het nest teruggezet. We hebben sinds1998 een kerkuilenpaar in een van de schuren. Kerkuilen zijn standvogels. We horen ze regelmatig, maar het zijn nachtdieren: we zien ze vrijwel nooit. De jongen zien we soms overdag – rond de tijd dat ze uitvliegen – in een van de bomen op het erf. Ze zijn dan erg kwetsbaar, want er vliegt nogal eens een jong dood of ze verdrinken in de waterbak van de koeien. Ieder jaar komt iemand van de plaatselijke kerkuilenwerkgroep langs om te vragen hoeveel jongen er zijn. Het aantal jongen is vaak afhankelijk van het aanbod aan muizen. De jongen worden niet geringd. We vinden het heel bijzonder dat ze op ons bedrijf broeden.
Een knalrood kuifje
In april maakte ik een blog over de grote bonte specht, die net een vers gat in een eikenboom had gemaakt. Omdat het gat op ooghoogte zit, verwachtte ik niet dat het een nest zou worden. Vorige week kwam ik er weer langs, ik wist alleen niet meer in welke boom het was. Tot ik luid gepiep hoorde
Ā en een knalrood kuifje zag: een jonge grote bonte specht.
Weidevogelbescherming (1)
Iedereen die een reactie achterliet op een vorige blog, waarin ik vroeg wat lezers van mijn weblog zich voorstellen bij weidevogelbescherming: bedankt! Alle reacties komen overeen wat ik me erbij voorstel. Nesten markeren – via GPS is een heel goed idee, iets voor in de toekomst wellicht:
Om het nest maaien:
Uitgesteld maaibeheer:Met als resultaat een nieuwe generatie weidevogels.
Alle bovenstaande opnames zijn op ons bedrijf gemaakt. Je zou kunnen veronderstellen dat wij de zaken rond weidevogelbescherming/-beheer goed voor elkaar hebben. Helaas, het is schijn. In werkelijkheid verloopt het nogal moeizaam. (Wordt vervolgd).
Weidevogelbescherming – proloog
Samen met m’n wandelmaatje struin ik regelmatig door de weilanden. Hierboven zit ze verstopt tussen het hoge gras. We zitten midden in het weidevogelseizoen en het gras begint flink te groeien. We lopen daarom langs de sloten, om het gras niet plat te trappen en de weidevogels niet te verstoren. Vandaag gaan we naar de grote afwateringssloot aan het eind van ons land. Het fluitenkruid begint te bloeien, helaas is de lucht saai grijs.
We wandelen verder over het dijkje
en over het bouwland.
Je moet als wandelmaatje veel geduld hebben, heeeel veel geduld,
want we komen onderweg van alles tegen wat gefotografeerd moet worden. Een gele kwikstaart,
hondsdraf,
witte dovenetel.
Eindelijk komt de boerderij weer in zicht, we zijn bijna thuis.
Vlak voor we thuis zijn, vliegen twee grutto’s op.
Ik heb al verschillende keren aangekondigd dat ik een paar blogs wil besteden aan weidevogelbescherming. Het is er nog steeds niet van gekomen. Ik moet wat bijpassende foto’s opzoeken in m’n fotoarchief en nog een bijpassende film bewerken, en voor ik het weet is het weidevogelseizoen weer voorbij. Omdat we nu midden in het broedseizoen zitten, is het een goede gelegenheid om dit onderwerp eindelijk een keer aan de orde te stellen. Ik ben benieuwd wat voor voorstelling lezers van mijn weblog hebben bij weidevogelbescherming. Ik wil daarom een kleine inventarisatie houden, dat kan via een reactie onder dit blog, of via het contactformulier – dit formulier vind je in de zwarte balk onder de kopfoto van dit weblog. Mijn vraag is: wat stellen jullie je voor bij weidevogelbescherming? De komende tijd kom ik op dit onderwerp terug en zal ik over mijn praktijkervaring vertellen.
We zijn weer thuis!
Vanaf half april zit ik naar ze uit te kijken en bij Geert sines en Sandra’s beestenboel had ik ze begin april gezien. Gistermorgen dacht ik er een te horen, maar hoe ik ook om me heen keek, ik zag ze niet. Gisteravond zat de eerste in de stal. Hij riep luidkeels: “We zijn er weer!”
Vanmorgen waren ze met z’n vieren, de rest zal wel volgen. Ik ben blij dat ze er weer zijn.
Grote bonte specht
Ik fietste over het wandelpad langs de beek. Vanaf een duiker vloog pijlsnel een ijsvogeltje voorbij. Ik stapte af en keek de blauwe schicht na tot de vogel uit het zicht verdween. Ik fietste verder en zag een tegenligger aankomen: een man met de fiets aan de hand, die speurend om zich heen keek. “Mooi is het hier hĆØ!!“, zei ik tegen hem. Ik zag dat hij een verrekijker om z’n nek had: een vogelaar, veronderstelde ik. Ik vertelde dat ik net een ijsvogel had gezien. En zo maakte we een praatje over vogels. Dat dit zo’n mooi vogelgebied is. Hij had net een ruigpootbuizerd gezien en twee tureluurs. Ik vertelde hem dat de tureluur op mijn wensenlijstje staat. Hij zei: “Als je geluk hebt, kom je ze zo tegen.” We gingen ieder onze eigen weg: hij in de hoop het ijsvogeltje te spotten, en ik in de hoop dan eindelijk een tureluur met eigen ogen te zien. Helaas, ik zag ze niet :-(.
Verderop zag ik een grote bonte specht tegen een oude eikenboom. Ik stapte voorzichtig af. De specht had net een vers gat in de boom gehakt.
De specht vloog weg. Langs dit fietspad staan al jaren borden met informatie over verschillende vogelsoorten.
De informatieborden worden niet onderhouden, een groot deel is ook al vernield.
Roodborstje
VanavondĀ tijdensĀ het werkĀ in de stalĀ hoordeĀ ik een zachtĀ vogelgeluidje. Ik keekĀ om me heen, maarĀ kon nietsĀ ontdekken. Ik ging verderĀ met m’nĀ werk, maarĀ het geluidĀ bleef. Ik keekĀ nogmaalsĀ om me heen. Ja, daarĀ zat ‘ie, het is ons stalroodborstje.
De laatsteĀ wekenĀ zieĀ ik regelmatig een roodborstjeĀ (ErithacusĀ rubecula) in de stal. In de vorige blogĀ zat ‘ie buitenĀ de staldeurĀ te wachten, vanavondĀ had de vogelĀ kansĀ gezienĀ de stalĀ binnenĀ te komen.
Winters
De wind komtĀ uitĀ het oostenĀ en neemtĀ dan nauwelijksĀ omgevingsgeluidenĀ mee: het was gisterenĀ en vandaagĀ af en toeĀ in het veld dan ook oorverdovendĀ stil. Er zijnĀ volgensĀ mijĀ nietĀ veelĀ plekkenĀ in Nederland waarĀ het nog zo stilĀ kan zijn.
Een haasĀ rendeĀ voorĀ me uit, ging steeds een eindĀ verderopĀ zittenĀ tot ik weerĀ te dichtbijĀ kwam, dan rendeĀ hij/zijĀ weerĀ verder.
Het roodborstjeĀ kan de stalĀ nietĀ binnen, we hebbenĀ allesĀ hermetischĀ afgesloten. Zo wetenĀ we de vorstĀ tot nu toe redelijkĀ buitenĀ de stalĀ te houden.
ZelfĀ kledenĀ we ons extra warm aan, ik voel me af en toe net een Michelinvrouwtje.
Schuilen tegen de kou
Een groep grote zilverreigers (Ardea alba) en twee blauweĀ reigers (Ardea cinerea) scholenĀ samenĀ en schuilenĀ tegenĀ de kou. ReigersĀ zijnĀ schuwĀ en opererenĀ op het land nogalĀ solitair: nietĀ eerderĀ zag ik zo veelĀ reigersĀ bijĀ elkaar.
Boerderijvogel bij uitstek: de boerenzwaluw
Ieder jaar rond half april komen de boerenzwaluwen (Hirundo rustica) terug om te broeden en ieder jaar kijken we ernaar uit. Ze zorgen met hun gekwetter en stuntvliegen voor leven in de brouwerij. Omdat het aantal boerenzwaluwen de laatste 40 jaar sterk is afgenomen, heeft Sovon het jaar 2011 uitgeroepen tot het jaar van de boerenzwaluw. Het aantal agrarische bedrijven is de afgelopen 40 jaar sterk afgenomen. Dit is – m.i. – een belangrijke factor in de teruggang. Veel voormalige boerderijen zijn verbouwd tot woonboerderij, en daar is nauwelijks of geen nestelgelegenheid meer voor deze vogelsoort. De boerenzwaluw nestelt bij voorkeur op agrarische bedrijven.
Het tweede broedsel staat op het punt om uit te vliegen. In september vertrekken ze weer, dat is ruim op tijd. Er zijn wel eens jaren waarin ik denk: is het tweede broedsel wel op tijd klaar voor de lange vlucht? Maar ieder jaar komt het weer goed.
Vorig jaar in juni, net nadat het eerste broedsel uitvloog, heb ik boerenzwaluwen – vliegend boven de sloot – op film vastgelegd. Het zijn ware vliegkunstenaars.
Vanmorgen regende het en zat een stel hoog en droog in de stal.
Je hoorde ze mokken: "Wat een waar man!"
Perdix perdix
Vijf vogels zaten aan de kant van de weg. Uit de verte leken het fazanten. Toen ze wegvlogen, zag ik aan het vliegbeeld dat hetĀ patrijzen (Perdix perdix) waren. Hoewel ze hier wel voorkomen, had ik had ze een aantal jaren niet gezien. De patrijs staat op de Rode Lijst. Dinsdagmorgen zag ik ze bij ons in het weiland scharrelen.
In de verte speeldenĀ drie hazen in het land.
Gisteren zag ik ze – vanuit het keukenraam – aan de overkant van de weg lopen.Voorzichtig liep ik ernaar toe. Vanachter de heg kon ik een aantal foto’s maken.Het is een patrijzenpaar met drie jongen. Mooi hĆØ! Het is hier een waar vogelparadijs.
Geluk met inkuilen
Gistermiddag is het gras ingekuild. Toen 'de mannen' gisteravond plastic over de kuilbult maakten, liep ik een rondje over het land. Overal veel kraaiachtigen.
meneer de boer ontdekte tijdens het maaien een wulpennest met vier eieren, hij maaide er omheen. Met zoveel kraaien in de buurt hoop je maar dat het goed gaat. Ik vind het overigens vrij laat, want in mijn beleving is de wulp een van de eerste weidevogels die na het broeden weer vertrekt, eind juni – half juli.
Het is vreselijk droog in de weilanden, oude slootpatronen zijn weer zichtbaar door de droogte.
De kuilbult was ondergedekt, we zaten binnen net aan de koffie en toen begon het toch te hozen… .
Dat was nog eens geluk hebben! Momenteel wordt het land weer bemest met de zodebemester en kan het gras weer gaan groeien voor de derde snede.
Veldleeuwerik
Momenteel hoef ik maar naar buiten te lopen of ik hoor wel ergens de veldleeuwerik (Alauda arvensis) zingen. Tot een paar jaar geleden (her)kende ik de zang van deze vogel niet, maar gelukkig ben je nooit te oud om te leren. De opname heb ik gemaakt tijdens het rondje langs de sloot. Het hoofdgeluid op de film is de veldleeuwerik – er komt ook een boerenzwaluw schetterend voorbij, van de vogel zelf is op de film geen spoor te bekennen… . Geniet even mee:
Rondje langs de sloot
Na de verfrissende hoosbui is het tijd om – na het werk – een rondje langs de sloot te maken met als eindpunt de beek.
Tussen het hoge gras de gele kwikstaart (Motacilla flava):
Slechts een stipje hoog in de lucht, de veldleeuwerik (Alauda arvensis):
Schijfkamille (Matricaria discoidea):
Ook verstopt tussen het hoge gras, de eerste dagvlinder die ik dit jaar fotografeer – ik heb er wel meer gezien, maar niet fotografisch vastgelegd – het oranje zandoogje (Pyronia tithonus):
Het rook weer heerlijk zoet en kruidig buiten.
21 mei 2011
Het leek er vanmorgen niet op
dat het zo'n stralende dag zou worden.
Boven de beek vlogen veel libellen. Deze liet zich achterwaarts meevoeren op de stroming in de beek.
Een fuut.
Er zwom ook een stel kuifeenden - heb ik op deze plek niet eerder gezien -, maar die lieten zich niet fotograferen. Een gele kwikstaart vloog een tijdje voor me uit; een kleine druktemaker.
Pulletje
Pas geleden - tijdens het maaien – ontdekte meneer de boer een kievitsnest, hij maaide eromheen.
Omdat ik regelmatig door de weilanden struin, vroeg meneer de boer me gistermorgen of ik nog bij het nest was geweest. Dat was niet het geval, daarom nam hij zelf een kijkje. Tot zijn grote verrassing was er net een pulletje uit het ei gekropen, het was nog helemaal nat: mooi hxc3xa8?!!
Nu maar hopen dat de andere eieren ook uitkomen en roofvogels de pulletjes met rust laten. Ik heb in de planning om binnenkort over weidevogel- bescherming te bloggen. Ik heb alleen een overvloed aan onderwerpen waarover ik wil bloggen: een luxeprobleem.
Over koetjes en kalfjes 