“Dag Hendrika en meneer de boer!”

“Dag Hendrika en meneer de boer!“, zei gistermiddag een onverwachte bezoeker. Hè? Hé? Ho? Huh…? Ha wat leuk, bezoeker is een lezer van mijn weblog! 😀 Ik sta er nooit zo bij stil dat mijn weblog ook gelezen wordt. Ik ervaar het altijd als heel bijzonder als ik hoor dat iemand mijn schrijfsels leest, ik heb namelijk geen idee wie mijn lezers zijn. Bezoeker dacht, het is hier al een tijdje rustig op dit weblog, ik zal Hendrika eens voorzien van wat onderwerpen 😉 Ik ben tegenwoordig vooral actief op twitter, dat werkt voor mij iets sneller dan bloggen, maar niet iedereen ‘zit’ op twitter.

Voor meneer de boer melkveehouder werd, heeft hij in de veeverbetering gewerkt. Bezoeker ook, alleen voor een andere organisatie en af en toe kruisten hun wegen. Vrijwel alle veeverbeteringsorganisaties van ooit zijn gefuseerd in het huidige CRV. Bezoeker had een paar voor ons bijzondere documenten meegenomen, documenten uit de tijd dat mijn schoonvader melkveehouder en fanatiek stieren- en koeienfokker was – dat laatste vooral in die volgorde. Dit is een officieel certificaat van inschrijving in het stamboek van de ki-stier Bertus, geboren op 20 augustus 1965. 53 jaar geleden: wat een andere tijd was dat! De stieren en koeien hadden nog geen gele oormerken: hun vlekkenpatroon werd – als kalf – handmatig geschetst.Dit is eenzelfde certificaat van de door mijn schoonvader gefokte ki-stier Tilda’s Maurits 2 – geboren op 26 januari 1962.
Binnenin deze certificaten staat de complete afstamming van de stier – een groot formulier, bijna A2-formaat. Alles handmatig geschreven!Bezoeker had ook een ki-krantje meegenomen – een jubileumeditie – met daarin de geschiedenis van KI IJsselstreek 1951-1976. Daarin vond ik een foto van Tilda’s Maurits 2,en een dochtergroep van hem.Wat opvalt: de jubileumuitgave is gedrukt in zwart-wit, het rode vlekkenpatroon van alle dieren is ingekleurd. Dit allemaal is een stuk boerencultuur wat compleet is verdwenen. We leven in de landbouwsector van nu in zo’n andere tijd. Ook al heb ik bovenstaande tijd niet meegemaakt, ik werd er een beetje weemoedig van. Onderstaande foto mag niet ontbreken, want wat is het boerenleven zonder boerinnen?!! Het is de preferentschapskeuring – een belangrijk predicaat voor een ki-stier in die tijd, het predicaat bestaat niet meer – van de stier Kasimir. Boerinnen mogen de dochters van deze stier leiden. De boerinnen zijn uniform gekleed: ze dragen allemaal een tuinbroekoverall. Het was een familiegebeuren.HT: bedankt voor je bezoek en de interessante documenten met boerengeschiedenis en een mooi stuk familiegeschiedenis! We hebben gisteravond heel wat herinneringen opgehaald.

Advertentie

Dodenherdenking

‘4 mei dodenherdenking – vanavond om 20 uur zijn we twee minuten stil. ‘Tijdens de Nationale Herdenking herdenken we alle slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en oorlogssituaties en vredesmissies nadien.’Wij gaan naar de herdenking op de Joodse begraafplaats in onze ‘voortuin’. Deze herdenking vindt plaats rond 18.30 uur. Ieder jaar is groep 8 van de basisschool aanwezig. In de weken ervoor is hun de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog verteld en ook met name het verhaal van de Joodse gemeenschap uit het dorp. In oktober 2017 zijn zeventien Stolpersteine onthuld.

Zo wordt de geschiedenis aan de jongere generatie doorgegeven.

Volg de boer(in)

Achter de schermen van dit weblog kan ik zien hoe bezoekers op mijn weblog terechtkomen. Wees gerust, ik kan niet zien wie het zijn, wel waar mijn weblog gelinkt is. Dat kan bijvoorbeeld via twitter of facebook zijn, of via andermans/-vrouws blog, meestal is het via de zoekmachine van Google. Wie mijn weblog via een feedreader of een mailbericht leest, dat verkeer kan ik ook niet zien. Een maand geleden zag ik een niet-gebruikelijke link ertussen staan. Ik klikte op deze link en kwam op een nieuwsbrief terecht. Ik las de nieuwsbrief vluchtig door en stuitte op het hoofdstuk ‘Follow the farmer‘.Hoe bijzonder is het om dan je eigen weblog tegen te komen? Heel bijzonder!Ons bedrijf komt van oorsprong uit Salland (IJsselstreek) – vandaar onze voorliefde voor ♥roodbonte♥ koeien, we wonen echter al geruime tijd met onze koeien in Drenthe.

Er met kop en schouders bovenuit steken. #zondagskoeien pic.twitter.com/eqF9LAzjLD

— Hendrika (@boerinhendrika) January 21, 2018

In de nieuwsbrief stond een mailadres. Ik dacht ik geef even door dat ik niet blog vanuit Salland, maar vanuit Drenthe, met de gedachte dat ze dit nog aan konden passen in de tekst. Dit mailbericht kreeg een staartje. Ik had al snel telefonisch contact met de desbetreffende medewerker. Deze vroeg hoe ik op de interne(!) nieuwsbrief terecht was gekomen. Ik legde het uit. Een paar dagen later had ik mailcontact met de beveiligingsafdeling van deze organisatie. Ik ben niet zo computertechnisch onderlegd, maar vlgs mij kwam het doordat de nieuwsbrief op een http-adres stond en niet op een https. Het is inmiddels opgelost.Om terug te komen op ‘Follow the farmer‘. Er zijn heel veel agrariërs actief op de diverse sociale media, te veel om op te noemen. Zelf vind ik het interessant om op twitter @boerburgertweet te volgen: op dit account twittert – bijna – iedere week een andere agrariër (m/v), alle sectoren komen voorbij – kippen, varkens, koeien, vissen, akkerbouw, biologisch, regulier etc.. Dit account is ook te volgen op facebook, maar daar ‘zit’ ik niet op. Kortom, wil je weten waar je voedsel vandaan komt: volg de boer(in) 🙂

Pissed off

Doorgaans gaat mijn blog over koetjes en kalfjes en mijn mening over bepaalde actuele zaken doet er op mijn blog niet toe. Een paar dagen na mijn blog over de tweeling Roosje 1130 en Roosje 1131 kwam in het nieuws dat er in de melkveehouderij op grote schaal is gefraudeerd met de registratie van kalveren – er zijn meer dan gebruikelijk meerlingen geregistreerd.De schaal waarop fraude is gepleegd kon ik niet – en kan ik nog steeds niet – geloven. Ik was verbluft, verbijsterd, geschokt, teleurgesteld, boos. Ik hoop snel dat er duidelijkheid komt, want de hele sector wordt er nu op aangekeken. Ik kan de sector voorlopig ook niet meer verdedigen. Maar hoe geloofwaardig ben ikzelf met mijn blog over de tweeling? Het vraagt om een uitleg van mijn kant. Wij doen mee aan het koeienfokkerijprogramma ‘Fokken op maat‘. Van elk vrouwelijk kalf wordt na de geboorteregistratie een haarmonster genomen en dat wordt onderzocht op genetische eigenschappen. De genetische aanleg van ki-stieren is ook bekend en met deze gegevens maakt meneer de boer een keus welk combinatie hij maakt – welke pink/koe bij welke stier – als hij een dier insemineert of door de ki-organisatie laat insemineren. Als de afstamming van een kalf niet klopt van moeders- of vaderskant, komt dat bij dit genetisch onderzoek tevoorschijn. De tweeling is in onderzoek en over een paar weken krijgen we de uitslag. Dan weten we 100% zeker dat het een echte tweeling is. Ik twijfel er niet aan.

Carbidschieten

Buurjongen en zijn vrienden zijn de carbidschietleeftijd ontgroeid. Ze houden zich nu met serieuze zaken bezig: huisje-boompje-beestje-kindje 😀 Gelukkig hebben we de beelden nog.

Sinterklaas

Tot mijn verbijstering las ik vanmorgen in de krant dat het populaire prentenboek Sinterklaas van Charlotte Dematons op haar verzoek niet wordt herdrukt – bovenstaande afbeelding komt uit dit prentenboek: “Ze kan er niet meer tegen om voor racist te worden uitgemaakt. Dematons’ meesterwerk bevat namelijk afbeeldingen van Zwarte Pieten. En daar wordt de 60-jarige Nederlandse illustrator naar eigen zeggen steeds vaker negatief op aangesproken. Tijdens bezoeken aan basisscholen wordt ze door tegenstanders van Zwarte Piet uitgescholden en beticht van discriminatie en racisme vanwege de inhoud van haar bekende prentenboek.”  Ik hoop dat deze uit de hand gelopen discussie een keer stopt! Uit de tijd toen Zwarte Piet gewoon zwart was, en wij nog nooit van racisme en discriminatie hadden gehoord:De liefste kleuterjuf van de wereld kreeg een dikke zoen♥ van Zwarte Piet (het was waarschijnlijk haar verloofde), ze wrijft na over haar wang. Sint opent zijn grote boek, spannend…! Goede sinterklaasavond allemaal.

School- en Volksfeest 2017

Omdat ik de laatste maanden niet veel tijd had om te bloggen, zijn veel onderwerpen blijven liggen. Meestal heb ik er wel over getwitterd; dat werkt nu eenmaal sneller dan bloggen. Ik heb niet voor niks gefotografeerd en gefilmd voor mijn weblog, daarom verschijnen een aantal onderwerpen in retrospectief. Allereerst het vijfjaarlijkse School- en Volksfeest van 15 t/m 18 juni j.l.. Maanden van te voren zijn de buurtverenigingen in het geheim druk aan het werk aan de praalwagens. Het onderwerp van de optocht was deze keer ‘Tijd’. Drie praalwagens waren versierd met uitsluitend zaden, deze wagens mochten in augustus ook naar het Sallands oogstfeest Stöppelhaene in Raalte. ‘De tijdreiziger‘ van onze buurtvereniging won de tweede prijs en de publieksprijs – en won een gedeelde eerste prijs op de Stöppelhaene.

#School-enVolksfeest2017 optocht pic.twitter.com/VtGoIEh0Ja

— Hendrika (@boerinhendrika) June 15, 2017

De eerste prijs:

#SchoolenVolksfeest2017 optocht pic.twitter.com/28s5nGLHcu

— Hendrika (@boerinhendrika) June 15, 2017

#School-enVolksfeest2017 #optocht pic.twitter.com/Lbrz6Sqq2T

— Hendrika (@boerinhendrika) June 15, 2017

#SchoolenVolksfeest2017 optocht pic.twitter.com/nrxwDe1j93

— Hendrika (@boerinhendrika) June 15, 2017

De piratenboot van de basisschool:

#SchoolenVolksfeest2017 optocht pic.twitter.com/Je4jNfF7qz

— Hendrika (@boerinhendrika) June 15, 2017

Muzikale begeleiding van percussiegroep Klabats.

#SchoolenVolksfeest2017 mmv Klabats pic.twitter.com/GbQM6UjlSF

— Hendrika (@boerinhendrika) June 15, 2017

In de huis-aan-huiskrant vind je een fotoreportage van de optocht.

E.

E. Ja, wie is E.? E. is een van onze vaste inseminatoren van CRV. Afgelopen voorjaar was hij 40 jaar in dienst. Hij heeft tijdens z’n loopbaan ontelbaar veel koeien geïnsemineerd. Vandaag was zijn laatste officiële werkdag. Hij hangt de inseminatiepipet aan de wilgen en gaat genieten van zijn pensioen. Ik kon altijd ruiken als hij dienst had… – ik ken hem niet zonder sigaartje 🙂 De laatste tijd sprak ik hem weinig – hij was al veel vrij -, daarom heb ik hem niet persoonlijk kunnen bedanken. Omdat hij een van de vaste trouwe lezers van mijn weblog is, doe ik dat via deze weg. E., ook namens meneer de boer bedankt voor je inzet, we hebben je werk altijd gewaardeerd! Geniet samen van de tijd die voor jullie ligt en steek zo af en toe een geurig sigaartje op! (Afbeelding via).

Palmpasen

Onderweg naar de jaarlijkse Palmpasenoptocht (start 11.30 uur) in het dorp. Het is stralend lenteweer.De optocht wordt georganiseerd door de Stichting Volksvermaken. Verzamelen bij de dorpskerk.M.m.v. het harmonieorkest Volharding.De Palmhaan.

Palmpasenoptocht – in Drenthe. pic.twitter.com/fMmgqgCKCk

— Hendrika (@boerinhendrika) April 9, 2017

De optocht maakt een klein rondje door het dorp. Na een half uur is het feest weer voorbij.

t Zel weer veujoar worden

“t Zel weer veujoar worden,
t zel weer veujoar worden.
Ik roek t aan de lucht,
 en d’eerste holtdoef vlugt.
De winter was laang.
En ik was baang,
 dat t nooit weer veujoar worden zol.
Mor t komt aaltied wel goud.”

Ede Staal (1941-1986)

Pure, pure melk

Het tv-programma Keuringsdienst van Waarde besteedde aandacht aan melk. “Melk is de koploper in elke supermarkt, alleen op de prijs is geen peil te trekken. Je betaalt regelmatig een andere prijs voor exact dezelfde melk. Wat bepaalt de prijs van een pak melk? En waarom verschilt die prijs soms per week?” Deze tekst is afkomstig uit het bijbehorende artikel “Het glas is halfvol”. Voor wie de uitzending niet heeft gezien:

“Pure, pure melk” is in mijn beleving alleen verse onbewerkte koemelk – rauwe melk. Dit is niet in de winkel te koop. Verse koemelk is wisselend van samenstelling – lees “Melksamenstelling“. In de melkfabrieken wordt melk gestandaardiseerd: volle melk tenminste 3,5 procent vet, halfvolle melk tenminste 1,5 procent vet, magere melk maximaal 0,5 procent vet. Om melk aan de fabriek te mogen leveren, moet je als melkveebedrijf aan allerlei kwaliteitsborgingssystemen voldoen. We hebben als melkleveranciers het verwerken en vermarkten van de melk en melkproducten (kaas, toetjes etc.) uitbesteed aan de melkfabrieken. Melkfabrieken onderhandelen met de supermarkten. We hebben geen enkele invloed op de prijs die de melkfabriek aan ons betaalt, laat staan dat we invloed hebben op de prijs die de consument betaalt in de supermarkten. ‘Ergens’ blijft altijd veel geld aan de strijkstok hangen 😦

Rondje stad

De stad is een oude vestingstad. In de stad staat het enige kasteel van Drenthe.Het witte gebouw naast Het Kasteel (hotel, restaurant, vergader- en trouwlocatie) is het Gouveneurshuis.De stad heeft een rijke geschiedenis. Sinds zomer 2015 is een wandelroute uitgezet – ‘Scherven van een stad’ – langs 10 markante locaties. Bij deze locaties staan panelen.Nu ging het me niet zozeer om de panelen van de wandelroute, maar om het gebouw er naast. Het is de voormalige loods en het kantoor van Van Gend & Loos. Ik kende het niet anders dan als vervallen gebouw – zoals nog te zien is op een afbeelding vanaf Streetview (2009) van Google Maps – aan de andere kant van het station. Na een grondige restauratie is het een prachtig gebouw – zie Streetview.In het linker gedeelte zit een mooi ingerichte barbershop, in het rechter deel bakkerscafé De Loods.Het gebouw is een aanwinst voor de stad.

Het ligt alleen niet op een logische plek. Het ligt buiten het centrum van de stad, wel vlakbij een nieuw gebouwd winkelplein. Er liggen herinrichtingsplannen klaar voor het stationsgebied, met een ondergrondse voetgangersverbinding – onder het spoor door – tussen het centrum en het nieuwe winkelplein. Daarmee wordt De Loods ook beter bereikbaar voor winkelend publiek. Op de terugweg kwam ik langs de oude ommuurde rooms-katholieke begraafplaats. Onze buurvrouw ligt er begraven. Altijd als ik deze begraafplaats wil fotograferen, heb ik fotografisch last van tegenlicht. Nu nam ik de kans waar.“Wat gij nu zijt, was ik voor dezen. Wat ik nu ben, zult gij dra wezen.”

Winter in Drenthe (2)

Maandag en dinsdag was het mistig.Gisteren scheen de zon en zag alles er heel anders uit. Dezelfde wilg, bijna hetzelfde standpunt, nu met takken zwaar van de rijp:Achter in de sloot een stel smienten – ik herken ze aan hun gefluit en vliegbeeld. Smienten zijn schuwe vogels. Het is me nog nooit gelukt om ze te fotograferen. Op de achtergrond ligt de Joodse begraafplaats..De windsingel geeft beschutting aan deze boerderij.meneer de boer leende ook even de camera – enige vertekening (scheve bomen) door de groothoek:Een rijtje oude eiken – toen was de zon weer verdwenen:Na zonsondergang kleurde de lucht roze.We moeten nog maar (na)genieten van de winterse omstandigheden.

Neie Boeren

“Neie Boeren is een roulerende expositie van het Drents Portret over de hedendaagse boer. Het zijn niet enkel portretten, in de werken zijn ook bedrijfskenmerken terug te vinden. Bewust is gekozen voor diversiteit, van akkerbouw tot veeteelt, van hypermoderne varkensboer tot zorgboerderij. Maar het zijn allemaal boeren van nu, van deze tijd, zonder dat het beroep van boer geromantiseerd wordt. Een kunstzinnige draai hebben de werken wel, want dat heb je met kunstenaars. Kortom, kom kijken naar deze bijzondere expositie over Drentse boeren gezien door het oog van Drentse kunstenaars.

Op de expositie hangt werk van de kunstenaars Anneke Verstegen, Harrie Visser, Klaas Koops, Jeanet Tjassens, Anneke Leutscher, Henny Holtrop, Nicole van der Veen-Kerssies en Marcelle van der Leeuw van het Drents Portret.”

Ik kwam de berichtgeving over deze expositie vanmorgen tegen op Twitter – de expositie is vandaag geopend. Bij de expositie hoort bovenstaande korte film en een boek. Ik heb vanmorgen gelijk naar het boek geïnformeerd, het is alleen verkrijgbaar op de expositie. De expositie staat genoteerd in de agenda.

Waar te zien – vlgs de site van Drents Portret:
7 t/m 29 januari 2017 Boerderij Egberts Lent in Nieuw Annerveen
3 t/m 26 maart 2017 Kunstencentrum K38 in Roden
9 september t/m 29 november 2017 Grote Kerk in Emmen

Op de valreep: 25 jaar in het vak

In mijn kindertijd speelde ik naast ziekenhuisje, vader-en-moedertje ook bibliotheekje. Ik heb nog een oud schoolschrift. Op twee pagina’s heb ik onze kinderboeken genoteerd – en met carbonpapier een doordruk gemaakt.Ik had de boeken zelfs ‘gerubriceerd’ – Irene en Phoenix zijn suikerzakjes. In die periode trouwden veel ooms en tantes. Ze hielden hun bruiloft in gebouw Irene, mijn vader werkte bij Phoenix en wij verzamelden lege suikerzakjes. Deze suikerzakjes stopte ik in de boeken. Schattig hè :-D.In mijn grotemensenleven heb ik ruim 31 jaar in diverse bibliotheken gewerkt. Na de middelbare school heb ik vier jaar gewerkt als radiologisch laborant. Daarna volgde ik een studie aan de HAS (zoötechniek). Wat ik altijd als eerste doe als ik elders ga wonen, is lid worden van de plaatselijke of dichtstbijzijnde bibliotheek. Dat deed ik ook toen ik van Friesland naar Overijssel verhuisde. Toen ik me inschreef bij de kleine dorpsbibliotheek hing er een briefje aan de deur: vrijwilliger gezocht. De omgeving was nieuw voor mij en ik had nog geen vast werk: vrijwilliger leek me een goed idee. Na een paar maanden wees de bibliothecaris me op de mogelijkheid om in deeltijd de bibliotheekopleiding te volgen in combinatie met een stageplek in een stadsbibliotheek. Op dat moment wist ik nog niet of ik het werken in een bibliotheek leuk genoeg vond om aan een nieuwe studie te beginnen. Een jaar later heb ik wel gesolliciteerd, werd op de stageplek (20 uur/week) en deeltijdopleiding in Amsterdam aangenomen. Op 18 juni 1991 haalde ik mijn diploma. Na de opleiding verviel de stageplek, ik werd invalbibliothecaris bij de provinciale organisatie voor openbare bibliotheken in Overijssel. Een paar maanden later later kreeg ik een baan bij de bedrijfsbibliotheek van een chemisch concern. Ik verving een collega die met zwangerschapsverlof ging. Na het verlof kreeg ik een deeltijdbaan aangeboden. Inmiddels hadden we echter ons huidige melkveebedrijf in Drenthe gekocht. Ik overbrugde de vakantieperiode – ik heb er een mooie tijd gehad, leuk werk en aardige collega’s – en daarna vertrok ik ook naar Drenthe. Na een jaar werd ik hier vrijwilliger in de bibliotheek. Ongeveer een jaar later kreeg ik een nulurencontract als invalbibliothecaris bij de provinciale organisatie voor openbare bibliotheken in Drenthe. Ik werkte veel tijdens vakantieperiodes, deed delen van diverse zwangerschaps- en ouderschapsverloven en aan een van die verloven hield ik in 2000 een vast contract voor 1 uitleendienst/week over. Na een paar jaar ben ik gestopt met invalwerk: ons bedrijf breidde uit en mijn hoofdberoep is en blijft boerin.Toen kwam de gemeente met een fikse bezuiniging – de gemeenteraad heeft het laatste voorstel dit najaar goedgekeurd. Er bovenop kwam een provinciale bezuiniging – ook die is inmiddels teruggedraaid. Dat alles had tot gevolg dat er bij de werkgever een reorganisatie – op basis van functiewijziging – in de buitendienst heeft plaatsgevonden. Vorig jaar kregen we twee dagen voor Kerst te horen dat alle functies per 1 mei vervielen. We konden op de nieuwe functies – 18 tot 24 uur/week – solliciteren. 18 uur kan ik niet combineren met mijn werk als boerin.Ik heb niet gesolliciteerd en dat betekende dat mijn arbeidscontract is ontbonden – 27 medewerkers in de buitendienst hebben niet gesolliciteerd of zijn niet benoemd, 42 medewerkers kregen een nieuwe functie en veelal een nieuwe werkplek. De werkgever maakte fout na fout na fout in het ontbindingscontract en uiteindelijk ben ik m.i.v. 1 juli j.l. gestopt, zodat ik – als is het op de valreep… – 25 jaar in het vak heb gewerkt.Samen met twee directe collega’s hadden we in kleine kring afscheid. Het is heel vreemd om de ontwikkelingen op het vakgebied niet meer bij te houden. De kans dat ik ooit nog aan de slag kom in de branche is minimaal: de landelijke tendens is dat professionals de sector verlaten en worden vervangen door vrijwilligers. En alhoewel ik 100% achter mijn keuze sta: ik mis de vanzelfsprekende contacten met klanten en collega’s – ik heb al die jaren in een leuk team gewerkt – en ook het werk mis ik. Al met al kostte het me veel negatieve energie. Het schuurt nog steeds als ik nieuwe ‘enthousiaste ondernemende’ medewerkers en nieuwe ‘talentvolle’ vrijwilligers op mijn oude werkplek zie. Ook het werk als huisfotograaf zit erop. Geen voorleeswedstrijd meer:Geen Leesvirusfeest:Geen Kinderboekenweek:Geen Nederlandse Kinderjury:Geen Nationale Voorleesdagen:Geen jaarlijkse boekenmarkt:Geen voorleesactiviteiten:Geen culturele uitmarkt:Geen schrijvers op bezoek:Geen beelden meer voor persberichten: Ik kom niet meer twee keer per jaar over de kermis om de werkplek te bereiken:Etc. etc.. Ik kijk nog even achterom, naar het mooiste gebouw in de stad, waar ik alle hoeken en gaten van ken. Waar ik 23 jaar met ontzettend veel plezier heb gewerkt. Ik maak er geen onderdeel meer van uit. Wie, o wie doet het licht voor me uit?

Kerst 2016

“Buiten huilt de wind om het huis
Maar binnen stond de kolenkit paraat
En de stoep waarop geknikkerd werd
Was het belangrijkste stukje van de straat
En Nederland was groot
En niemand ging nog dood
En gezelligheid
Kende nauwelijks tijd
Bij waxinelichtjes van Verkade
We gingen nog in bad
Haartjes nat
Nog even op, totdat vader zei: “Vooruit, naar bed”
Dan kregen we een kruik mee
Gezichten op ’t behang
Maar niet echt van binnen bang
Toen was geluk heel gewoon“

Met een foto uit mijn kindertijd – toen was geluk heel gewoon – wens ik iedereen prettige kerstdagen en veel gezondheid en geluk in 2017!

Koeptanus

Zo gek, in mijn kindertijd kwamen Sinterklaas en Zwarte Piet alleen bij ons op bezoek. verder bij niemand in de straat. We waren dan ook vier brave meisjes :-D. Deze Sint en Piet gingen langs bij de leden – met kinderen – van de personeelsvereniging van het bedrijf waar mijn vader werkte. De hele buurt kwam kijken, een paar buurkinderen en vriendinnetjes mochten ook bij dit bezoek zijn.Hier verlaten Sint en Piet ons huis. Een van mijn zussen zit op het tuinhekje naast de deur. Ze heeft een rood gebreid jurkje aan en een grote strik in haar haar. Ze was een bijdehandje. Tijdens een van deze bezoeken ontdekte ze dat ze Zwarte Piet kende. “Hé, dat is ‘Koeptanus’!!“, zei ze. Zwarte Piet keek verschrikt in de spiegel, maar kon niet ontdekken hoe zij hem herkende. Zijn achternaam was Schotanus – een moeilijke naam voor zo’n klein meisje, ze maakte er Koeptanus van – en hij kwam altijd bij ons langs om de contributie voor de personeelsvereniging op te halen. Waarschijnlijk herkende zij hem aan zijn stem. Ieder jaar rond 5 december denk ik aan het Koeptanusverhaal.

Iedereen die vanavond Sinterklaas viert: gezellige avond!

Koken met Van Boven : yoghurt

Vanavond – i.v.m. de voorbeschouwingen van de Amerikaanse verkiezingen morgen – geen tv-uitzending Koken met Van Boven. De uitzending is al wel op internet beschikbaar, via de NPO-app of via deze link. Deze aflevering gaat over het zuivelproduct yoghurt. “Yvette laat zien hoe je van – rauwe – melk yoghurt kunt maken. Yoghurt is lang houdbaar en je kunt er van alles mee bereiden. En ze maakt er cheesecake van die niet kan mislukken.” Deze cheesecake met yoghurt ga ik zeker een keer proberen.

O & O Project (vervolg)

Veertien dagen geleden kwam een deel van klas 3 – havo en vwo (technasium) – bij ons op bezoek voor het vak O & O (onderzoek en ontwerpen) voor het project: ‘Bedrijfsresultaatverbetering bewerkstelligen op de melkveehouderij’. De andere groep bezocht een ander melkveebedrijf. We kregen een uitnodiging voor de presentatie van dit project, ik was daar gistermorgen namens ons bedrijf bij aanwezig. ’s Morgens was de voorronde, wij kregen de vier beste presentaties te zien.Het was de eerste keer dat de school dit project in de agrarische sector had uitgevoerd. Voor ons en voor het andere melkveebedrijf was het een vaag project. We waren echter verrast door de uitkomsten. De leerlingen hadden zich verdiept in verschillende aspecten. Het meest innovatieve vond ik de ‘poepzak’ – als koeien naar buiten gaan krijgen ze een poepzak om, zodat de mest wordt opgevangen. Op een later tijdstip kun je de mest op het land brengen. Een van de andere projecten ging over het geknutsel aan genen, zodat je bepaalde ziektes kunt voorkomen. Over de praktische uitvoering, de ethische kant en kosten/opbrengsten zetten wij hier en daar onze kanttekening. Wellicht krijgt het project in het nieuwe schooljaar een vervolg en wordt het onderwerp iets concreter. Wij vonden het in ieder geval leuk om eraan mee te werken.

Grasland van boven

Vorige week maandag ging de deurbel. Ik deed open. Er stond een jongeman voor de deur en hij vroeg of hij met een drone ons grasland van boven mocht fotograferen. Huh, wiewatwaarenwaarom? De vraag overviel me. Meestal als de deurbel gaat, is er iemand voor een collecte. Hij had een opdracht voor het Museon in Den Haag om een luchtfoto van een stuk grasland van boven te maken. Het Museon projecteert daar weer animaties op. Hoe komt een luchtfotograaf en -filmer uit Den Haag (hij werkte ook mee aan diverse tv-producties) bij ons terecht? Hij had die dag een opdracht om luchtfoto’s te maken van drie vestigingen van een bedrijf waar hij vaker opdrachten voor uitvoert. Een van die vestigingen ligt bij ons in de buurt, vandaar. Zijn vriendin en dochtertje van 5 weken – een heel klein lief hummeltje – waren die dag voor de gezelligheid mee. Natuurlijk mocht hij ons grasland van boven fotograferen.Wij bleven op zijn verzoek tijdens de dronevlucht op gepaste afstand staan.Weer veilig geland.Als tegenprestatie krijgen we via de mail een luchtfoto van ons bedrijf. Dat wachten we af – ik weet van mezelf hoe slordig ik met afspraken ben.

Haas

Een haas op het erf. Hij/zij zat te spelen op het kuilkleed. Even later koos de haas het hazenpad.

Reeën

Deze keer kwamen ze vrij dichtbij. Ze hadden me wel in de gaten, maar zagen in mij geen gevaar. Vier reegeiten en een bok. Doodstil bleef ik staan. Reeën in de ‘voortuin’ – en twee rammelende hazen op de achtergrond.De linker reegeit mist een stukje uit haar ene oor.

4 mei

In onze ‘voortuin’ ligt een Joodse begraafplaats. Vanmorgen wilde ik er even luisteren naar de stilte en de vogelgeluiden.Helaas geen stilte, maar geroezemoes van pieterpadwandelaars. Ieder jaar wordt hier op 4 mei een kleine herdenking gehouden, georganiseerd door de stichting Volksvermaken en Oranjecomité. Ieder jaar is er ook een basisschoolklas bij betrokken. Zo wordt de dodenherdenking levend gehouden. De herdenking op de Joodse begraafplaats valt voor ons altijd onder werktijd. Vorig jaar zijn we voor het eerst naar de herdenking geweest, vanavond gaan we weer.4 mei dodenherdenking – vanavond om 20 uur zijn we twee minuten stil. ‘Tijdens de Nationale Herdenking herdenken we alle slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en oorlogssituaties en vredesmissies nadien.’

©

Op internet kwam ik vanavond dit nieuwsbericht tegen.De bijbehorende foto van RTV Drenthe kwam me heeeel bekend voor. Ik kon me niet herinneren dat bij die gelegenheid een andere fotograaf aanwezig was – ik maakte de foto als huisfotograaf. En alhoewel ik slechts amateurfotograaf ben, ik vind het niet fijn als ongevraagd mijn foto’s worden ‘geleend’. Onderaan het nieuwsbericht was gelegenheid om een correctie te melden. Dat deed ik. Ik droeg ook een oplossing aan, met een juiste naamsvermelding ga ik akkoord. Nog geen vijf minuten later werd ik al gebeld. Excuses, ze zouden direct de juiste naam erbij zetten. Ik vond dat ze supersnel reageerden, dat kan ik wel waarderen. De aangepaste versie, hier kan ik wel mee leven 😉 :

Bekende gezichten

Hé, bekende gezichten. Een collega-melkveehouder uit de buurt en de eigenaar van ons mechanisatiebedrijf. Vandaag op RTV Drenthe.

Op naar Berlijn!

Het thema van de Boekenweek (12 t/m 20 maart) dit jaar was: Duitsland: Was ich noch zu sagen hätte. Voormalig NOS-correspondent in Duitsland Margriet Brandsma maakte in maart een tournee door Nederland. Vorige week woensdag was ze hier in de buurt.Haar lezing ging over Duitsland en dan met name over Berlijn, de stad waar ze jarenlang woonde en nog steeds deels woont. Na de pauze vertelde ze over Angela Merkel, waarover ze een boek heeft geschreven – Het mirakel Merkel.Ze was veel kleiner en tengerder dan ik had gedacht. Op tv lijk je zo 4-5 kg zwaarder, vertelde ze me.Ze is een boeiende verteller. Een gesigneerd boek van haar mag natuurlijk niet in mijn collectie ontbreken.

Palmpasen

Uit de oude doos – 2009:

Agribeten

Op twitter kwam ik een lezenswaardig interview met Louise Fresco in Het Parool tegen: Zijn Amsterdammers functioneel agribeet? Citaat: “De stad heeft vaak nogal simplistische ideeën over boeren, en een boel kapsones. Voedsel moet er gewoon zijn, in overvloed, divers en veilig, maar tegelijkertijd zijn er allerlei oordelen over de boeren die zorgen dat het er is. Daar zit vaak weinig kennis over de praktijk achter en weinig begrip voor de hardwerkende jonge boer die graag een modern bedrijf wil runnen; eerder een romantisch en conservatief beeld van hoe het boerenleven zou moeten zijn.” In de agrarische sector hebben we in toenemende mate hinder van agribeten. Ik heb er geen enkele moeite mee dat buitenstaanders kritisch naar de sector kijken, maar weet waar je het over hebt. Op mijn blog gaat het vooral over koeien, op twitter kun je Boer+burgertweetmeet volgen: Wij zijn boeren en laten burgers graag zien wat wij doen. Elke week twittert een andere boer(in). Dan krijg je een realistisch beeld hoe we in de agrarische sector werken.

De marke van Elsen – een familiegeschiedenis

Enige maanden geleden kwam ik op Transisalania het boek ‘De marke van Elsen’ tegen. Transisalania is een weblog over allerlei Overijsselse zaken – geschiedenis, erfgoed, boeken, nieuws, varia.Mijn schoonmoeder is geboren in Elsen – een gehucht tussen Rijssen en Markelo – en heeft er tot haar huwelijk gewoond. Ik verwachtte een stukje van haar familiegeschiedenis in dit boek terug te vinden. Ik leende het boek via mijn zus. Het is een lijvig boek van 746 pagina’s. Ik legde het boek op tafel, sloeg willekeurig het boek open en… kwam precies op de bladzijde terecht van schoonmoeders geboortehuis. Dat vond ik zo frappant!We hebben fotoboeken met oude familiefoto’s in ons bezit – en een paar jaar geleden heb ik van familie fotoboeken geleend en een aantal foto’s gescand – en met informatie uit dit boek kan ik haar familiegeschiedenis reconstrueren. Ik ga er een paar blogs over schrijven. Ik moet alleen nog bedenken hoe: waar en met wie begin ik? De foto’s alleen al zijn bijzonder: mooie agrarische familiegeschiedenis.

Melkrobotexamen

Sinds vorig jaar moeten mbo-leerlingen van het agrarisch onderwijs verplicht op een melkveehouderijbedrijf stage lopen waar ze met een melkrobot melken. In de loop van de stage moeten ze alle ins en outs van een melkrobot weten voor het melkrobotexamen. Onze huidige stagiair is met een ruime voldoende geslaagd. Poes is een paar jaar geleden geslaagd voor zijn melkexamen – alle boerderijkatten heten bij ons Poes ;-). Een melkrobotdiploma had hij nog niet, dat legde hij gisteravond – tussen de bedrijven door – af. Hij is de laatste tijd regelmatig op stap, achter de meiden aan ♥. “Poeh, moeilijke vraag. Daar moet ik even diep over nadenken.”“Ja, ik weet het antwoord! Ben ik geslaagd?““Knap ben ik, hè?!!“

Stapelgedicht

Deze week is het Poëzieweek. Voor de facebookpagina die ik beheer, had ik een stapelgedicht gemaakt – die slaat weliswaar op de inhoud van mijn weblog, maar dat weten de lezers van die fb-pagina niet – alleen de koeien ontbreken. ‘Een stapelgedicht is een kort gedicht die je maakt door boeken op elkaar te stapelen. De titels op de ruggen vormen, van boven naar beneden gelezen, het gedicht.’ Het is een creatieve manier van spelen met boektitels. Dichten kan ik niet, zelfs een sinterklaasgedicht of simpel rijmpje lukt me niet. Probeer het maar eens met de boeken in je boekenkast.

avonturen op het land
plattelanders
beleef buiten
een vlucht regenwulpen
hollandse wolkenluchten
dit is mijn hof

Rondje langs de sloot

Ze waren me niet opgevallen. Ze hadden mij wel gezien en renden weg. Hun spiegels – de witte vlek op de achterkant – verrieden hun aanwezigheid.Na de maïsoogst had ik de reeën nog niet weer gezien. Het zijn er zes.Ze liepen aan de andere kant van de beek. Vanuit de beek klonk het hoge gefluit van smienten (een eendensoort).Het was lekker weer, een beetje heiig.Door het zachte weer bloeit er nog van alles: boterbloemen en kamille.Er is tijd wel wat te zien tijdens een rondje langs de sloot.

Schemerdonker

Toevallig was ik deze week twee keer bij schemerdonker in de stad. Omdat ik meestal wel een compactcamera bij me heb, kon ik het niet laten om foto’s te maken. Gisteravond stond ik midden op de Markt en maakte ik een panoramaopname – foto is niet 100% scherp (klik op de afbeelding voor een groter formaat):Woensdag had ik een klusje als huisfotograaf. Even na 17 uur verliet ik het mooiste gebouw in de stad. Toen ik achterom keek, zag ik dit:Ook in donker is het een sfeervol gebouw.

Ra ra

Pas geleden las ik – ik weet niet meer waar ik het las – dat er deze herfst weinig paddenstoelen waren, omdat het te droog en te warm was. Vorige week zag ik verse vliegenzwammen:en eekhoorntjesbrood:Diezelfde dag zag ik madeliefjes in de berm:Verderop in de berm bloeide fluitenkruid:Vanmiddag zag ik een zwerm kieviten rondjes draaien, in tegenlicht net dwarrelende zilverpapiertjes:Ra ra, in welk seizoen leven we vandaag? Seizoenen onderscheiden zich niet veel meer van elkaar.
Vorige week zag ik een geel bloeiend veld met groenbemester (mosterdzaad??) – ik had geen tijd om er een foto van te maken. Vandaag kwam de herkansing, de felle gele kleur was niet meer zo uitbundig. Op de achtergrond een van de twee molens van het dorp – De Bente.Vandaag zag ik weer een verse vliegenzwam.Terwijl ik bezig was de paddenstoel te fotograferen, kwamen er twee wandelaars aan. Ze zagen wat ik deed, we raakten aan de praat. Ze waren een weekje met vakantie bij de buren. Ze kwamen uit Huussen. Ik schatte ze in als vitale zeventigers. De man vertelde dat zijn opa vroeger handelde in brandstoffen en dat hij als kind een keer was mee geweest om turf te halen uit Klazinaveen. Zo’n opmerking vind ik zo bijzonder: turfsteken in deze omgeving is helemaal nog niet zo heel lang geleden… .

Groninger kroon

Voor de spreeuwen en kraaiachtigen zich te goed doen aan alle appels, heb ik gistermorgen een begin gemaakt met de oogst van de Groninger kroon. De appel is nu plukrijp.Het is een hoogstamboom en er zitten altijd veel appels aan. Het is een friszure knapperige handappel.Dit appelras kun je vrij goed bewaren. Tot de kerstdagen eten we van onze eigen appels :-). We bewaren ze in een paar oude pootgoedkistjes.

Alkmene

We hebben twee appelbomen in de tuin. Een boom is van het ras Alkmene. Het is een lekkere handappel – is vroeg plukrijp – en heeft de laatste jaren rood vruchtvlees: een bloedappel ;-).  Het is geen bewaarappel. Dit was de laatste:

Kunst ligt op straat

Kunst ligt op straat, op het erf. Woensdag kwam ik deze abstracte werken tegen:Het had geregend en onze stagiair had het erf met een schuif schoongemaakt. De banden van de trekker hadden deze kunstwerken op de betonnen erfverharding achtergelaten. Onder het beton liggen leidingen die vorig jaar zijn aangelegd, leidingen van de nieuwe naar de oude stal.

Oh, oh, Den Haag

Dit verhaal heb ik in maart geschreven, het stond nog steeds in concept klaar. En omdat het vandaag Prinsjesdag is, verschijnt het eindelijk op dit blog.

Ruim een maand geleden ging meneer de boer met onze fokstudieclub op excursie naar Zuid-Holland. ’s Morgens bezochten ze het melkveebedrijf van Jan Nieuwenhuizen in Zevenhoven.Op dit melkveebedrijf houden ze een honderd melkkoeien met bijbehorend jongvee. Daarnaast hebben ze een aantal neventakken. Zo hebben ze een landwinkel met streekproducten:Ze vehuren 6 luxe vakantie-appartementen en ze verhuren twee ruimtes – De oude Koestal en de Serre – voor vergaderingen, lezingen, cursussen, reünies, exposities etc.. Na een lekkere lunch op dit bedrijf, reisden ze door naar Den Haag. Vorig jaar heeft Tweede Kamerlid Helma Lodders – zij is onder meer woordvoerder landbouw van de VVD – een inleiding gehouden voor de fokstudieclub. Ze heeft toen de club uitgenodigd voor een tegenbezoek in Den Haag. De ontvangst was in de fractiekamer van de VVD:Helma Lodders vertelde in grote lijnen hoe het werkt in politiek Den Haag. Daarna kregen ze een rondleiding. De fractiekamer van D66:De Statenpassage:De Oude Zaal (de voormalige Tweede Kamer):Eregalerij, met schilderijen van voormalig Tweede Kamervoorzitters:Het Binnenhof:Handelingenkamer. Alles wat er in de Eerste Kamer en Tweede Kamer gezegd wordt, komt in de Handelingen. Tegenwoordig zijn alle documenten digitaal. Plenaire zaal:En hier ging het over het betalen van parkeergeld per minuut – dat vonden de excursiegangers op de publiekstribune niet echt een interessant onderwerp ;-).Het was een geslaagde excursiedag. (Met dank aan meneer de boer voor de foto’s).

Uit de oude doos

Niets vermoedend zat ik gisteravond wat op internet te lezen. Toen kwam dit beeld voorbij. Het bestaan was ik vergeten, maar ha, ik herkende het direct.Samen met een medestudente deed ik een afstudeeropdracht voor het vak veevoeding. We deden een praktijkproef op de Praktijkschool in Oenkerk. Een paar keer per week gingen we er naartoe. Op een middag was ook fotograaf Henk Kuiper (1940-2005) van het vakblad ‘de friese veefokkerij’ op de Praktijkschool. Hij vroeg of ik wilde poseren voor een paar foto’s. Ik verwees hem naar mijn medestudente, zij was vele malen mooier van uiterlijk. Daar ging hij niet op in, zodat ik het fotomodel was. De foto’s verschenen in maart 1982 in het vakblad.Wat ik zo apart vind is dat iemand dat artikel ook heeft bewaard – om een heel andere reden natuurlijk, maar toch. Van onze afstudeeropdracht (een voerproef met perspulp – perspulp was destijds een nieuw product) verscheen dat najaar een artikel in het vakblad Boerderij.

Koken met Van Boven

Vanavond was een nieuw kookprogramma op vpro-tv: Koken met Van Boven. De eerste aflevering is: Melk uit Weesp (klik op de link om de uitzending te bekijken). ‘Yvette haalt rauwe melk op de boerderij van Boy en maakt daarvan een ouderwetse citroenhangop in een modern jasje, met daarbij een salade van rode biet, spekbokking, en geroosterde boekweit. De bloemen en kruiden die in de wei geplukt zijn, verschijnen in een kleurrijke weidesalade. Als toetje serveert Yvette een frisse melklikeur met een hot milk cake. Oftewel een heerlijke cake met frambozen. Om je vingers bij af te likken.’ Koken met Van Boven is vanaf maandag 17 augustus t/m 28 augustus elke werkdag om 19.25 uur te bekijken op NPO2.

Lekkerrr

Lekkerrr :-P, tomatensoep van GIJS.

Zandwacht

Vandaag is de officiële onthulling van het kunstwerk Zandwacht op de Tweede Maasvlakte bij Rotterdam, las ik vanmorgen in de krant.

Het is een ontwerp van kunstenaarscollectief Observatorium. Dit kunstenaarscollectief maakte ook het kunstwerk op het platteland.Ik zie overeenkomsten in beide kunstwerken.

Avondvierdaagse

Niet eerder kwam de Avondvierdaagse hier langs.De koeien keken op van zo veel wandelaars.Gelukkig was het droog toen de kinderen langskwamen. Even later plensde het weer.Wij zijn blij met de regen die gisteren en vandaag viel, het was behoorlijk droog.

Vistrap

Een aantal jaren geleden is een vistrap aangelegd bij de stuw in de beek.Het gebiedje is toen ingezaaid met wilde bloemen. Daarvan is niet veel overgebleven, alleen soorten die er gedijen. Dat zijn momenteel lupinen – en heel veel distels :-(. Het is een mooi gebiedje om af en toe met de camera rond te struinen.Pieterpadwandelaars tussen de lupinen.

Huisfotograaf

In onze dorpsschool is vorige week de honderdste ‘Bibliotheek op school’ in Drenthe geopend. Als huisfotograaf was ik daarbij aanwezig – om beeldmateriaal voor een persbericht te leveren en voor de facebookpagina die ik tijdelijk onderhoud. Ik vind het grappig om deze week m’n foto’s in de kranten terug te zien. Al zijn het ‘maar’ de huis-aan-huiskranten, ze worden wel veel gelezen. Meer foto’s staan op Flickr.

Ventoux

Komende week gaat de film ‘Ventoux‘ in première. De film heeft de afgelopen jaren al de nodige publiciteit getrokken, vind ik. Het filmscenario was er eerder dan het boek. Meestal is het omgekeerde het geval: eerst het boek en dan de film. Schrijver is Bert Wagendorp. Het boek was in 2013 een bestseller. Het thema is vriendschap. Het is een prettig leesbaar boek. Het eind van het verhaal vind ik ver gezocht, doet voor mij afbreuk aan het verhaal. Journalist en schrijver Bert Wagendorp kwam in november 2013 op uitnodiging van de zes bibliotheekvestigingen in onze gemeente naar het dorp. Alle vestigingen hadden een jubileum te vieren, vandaar. Hij werd geïnterviewd door Karin Mulder, sportverslaggever van RTV Drenthe en als huisfotograaf was ik erbij.Normaal is de publieke belangstelling voor een literaire avond niet erg groot, die avond een zaal vol met opvallend veel mannen: wielerfanaten. Zij kennen Bert Wagendorp vooral van z’n sportcolumns en als regelmatige gast in het tv-programma De Avondetappe.Er was gelegenheid om een boek te laten signeren. Voor mijn verzameling gesigneerde boeken (met foutieve datum, moet 28 november 2013 zijn):De vrouwelijke hoofdrol in de film Ventoux wordt gespeeld door Maruschka Detmers, afkomstig uit Schoonebeek (Zuid-oost Drenthe). Zij vertrok als 17-jarige naar Frankrijk en is daar een succesvol actrice. In Ventoux speelt ze voor het eerst in een Nederlandse film. De titeltrack van de film is van Blaudzun.

Sociale media

Een goed imago begint bij jezelf, zo luidt de kop van een artikel in de nieuwste uitgave van het vakblad De Boerin. Het is een artikel over het actief zijn op sociale media – facebook, twitter etc.. Actief zijn op deze media kan natuurlijk voor de agrarische sector geen kwaad: er wordt – door buitenstaanders – genoeg geroeptoeterd over de sector. Heb je niets met sociale media? Er dan ook maar niet aan beginnen, je moet het zelf wel leuk vinden! De buitenwereld laten zien wat er op een melkveehouderij allemaal gebeurt, dat was voor mij ooit de insteek om een weblog te beginnen. Inmiddels heb ik ook veel lezers uit de sector zelf, maar dat is niet zozeer de ‘doelgroep’ waar ik voor schrijf. Ik vind het heel bijzonder dat op een van de illustraties bij dit tijdschriftartikel de kop van mijn weblog is te zien, met net een stukje van het blog Kruisling. Laat jij je omgeving ook wel eens zien dat je hart hebt voor je dieren?, is een vraag bij dit artikel. Mijn antwoord is: ja, dat laat ik via dit weblog zien.Onze hoogdrachtige kruislingpink Kompas Olga 972 heeft nog niet gekalfd, ze is al een paar dagen uitgeteld. De kans dat ze een stierkalf krijgt, wordt steeds groter – de draagtijd van een stiertje is gemiddeld langer dan van een vaarskalfje. Ik blijf nog een klein beetje hoop houden op een vrouwelijk mengelmoesje (100% Zweeds roodbont x 50% Brown Swiss). Om nog even terug te komen op de kopfoto van mijn weblog: een paar maanden geleden kwam ik heel toevallig dit schilderij tegen. Niet te missen, mijn weblogkopfoto!

Liggen op een bed violen

Liggen op een bed – maartse – violen – vrij naar. Het is weer even wennen aan de beperkte scherpte-diepte van de macrolens – het voorste bloemblaadje is net niet voldoende scherp.

Appleknockers Flophouse

” Striptease-affaire in Wezup (28 oktober 1969)

Het getuigt van slechte smaak om in café W. Perkaan in Wezup de dorpsbewoners, die daar helemaal niet of slechts ten dele op waren voorbereid, na het aanbieden van veel alcohol, een ontklede dame te presenteren en dit enkel en alleen voor een commercieel doel: het verkrijgen van een interessante foto voor een platenhoes en een film, waarmee goede zaken kunnen worden gedaan”. Dat zei de burgemeester van Zweeloo mr. H. Greebe, gisteravond in de gemeenteraad naar aanleiding van de naakt-“voorstelling” die, zoals gemeld, op maandag 20 oktober voor ongeveer twintig boeren uit die plaats was georganiseerd.” Aldus het Nieuwsblad van het Noorden.
Via Delpher – een digitale datebase met boeken, kranten en tijdschriften – zijn meer krantenartikelen over dit onderwerp te lezen.

Deze rel was rond de lp Appleknockers Flophouse van Cuby & Blizzards uit 1969. Lange tijd waren de filmbeelden onvindbaar, er werd zelfs gedacht dat de film niet bestond. Vandaag zag ik de clip op internet voorbijkomen. Het is een prachtig tijdsbeeld, de film en de rel er omheen. Hilarisch zelfs, de krantenkop een paar dagen later luidt: Twintig boeren uit Wezup tippelden in striptease-val.
Perkaan in het Drentse dorp Wezup bestaat nog altijd, het is tegenwoordig een restaurant. Wezup, volgens Cuby the most isolated part of Holland.
Update: onderstaande clip is jammer genoeg niet meer te bekijken, het is te proberen via deze link.