“Dag Hendrika en meneer de boer!“, zei gistermiddag een onverwachte bezoeker. Hè? Hé? Ho? Huh…? Ha wat leuk, bezoeker is een lezer van mijn weblog! 😀 Ik sta er nooit zo bij stil dat mijn weblog ook gelezen wordt. Ik ervaar het altijd als heel bijzonder als ik hoor dat iemand mijn schrijfsels leest, ik heb namelijk geen idee wie mijn lezers zijn. Bezoeker dacht, het is hier al een tijdje rustig op dit weblog, ik zal Hendrika eens voorzien van wat onderwerpen 😉 Ik ben tegenwoordig vooral actief op twitter, dat werkt voor mij iets sneller dan bloggen, maar niet iedereen ‘zit’ op twitter.
Voor meneer de boer melkveehouder werd, heeft hij in de veeverbetering gewerkt. Bezoeker ook, alleen voor een andere organisatie en af en toe kruisten hun wegen. Vrijwel alle veeverbeteringsorganisaties van ooit zijn gefuseerd in het huidige CRV. Bezoeker had een paar voor ons bijzondere documenten meegenomen, documenten uit de tijd dat mijn schoonvader melkveehouder en fanatiek stieren- en koeienfokker was – dat laatste vooral in die volgorde. Dit is een officieel certificaat van inschrijving in het stamboek van de ki-stier Bertus, geboren op 20 augustus 1965. 53 jaar geleden: wat een andere tijd was dat! De stieren en koeien hadden nog geen gele oormerken: hun vlekkenpatroon werd – als kalf – handmatig geschetst.Dit is eenzelfde certificaat van de door mijn schoonvader gefokte ki-stier Tilda’s Maurits 2 – geboren op 26 januari 1962.
Binnenin deze certificaten staat de complete afstamming van de stier – een groot formulier, bijna A2-formaat. Alles handmatig geschreven!
Bezoeker had ook een ki-krantje meegenomen – een jubileumeditie – met daarin de geschiedenis van KI IJsselstreek 1951-1976. Daarin vond ik een foto van Tilda’s Maurits 2,
en een dochtergroep van hem.
Wat opvalt: de jubileumuitgave is gedrukt in zwart-wit, het rode vlekkenpatroon van alle dieren is ingekleurd. Dit allemaal is een stuk boerencultuur wat compleet is verdwenen. We leven in de landbouwsector van nu in zo’n andere tijd. Ook al heb ik bovenstaande tijd niet meegemaakt, ik werd er een beetje weemoedig van. Onderstaande foto mag niet ontbreken, want wat is het boerenleven zonder boerinnen?!! Het is de preferentschapskeuring – een belangrijk predicaat voor een ki-stier in die tijd, het predicaat bestaat niet meer – van de stier Kasimir. Boerinnen mogen de dochters van deze stier leiden. De boerinnen zijn uniform gekleed: ze dragen allemaal een tuinbroekoverall. Het was een familiegebeuren.
HT: bedankt voor je bezoek en de interessante documenten met boerengeschiedenis en een mooi stuk familiegeschiedenis! We hebben gisteravond heel wat herinneringen opgehaald.
14/08/2018 om 19:05
Mooi verhaal met leuke foto’s gedocumenteerd. Ik mis ook jouw verhalen en foto’s tegenwoordig. Ik hoop dat je ons er af en toe weer mee verblijdt.
LikeLike
16/08/2018 om 13:00
Ik probeer het bloggen weer op te pakken, met de nadruk op probeer… .
LikeLike
14/08/2018 om 20:25
Leuk om op die manier een stukje (familie)geschiedenis te krijgen en voor ons om te lezen. Ik zie je tweets meestal ook wel maar ik vind persoonlijk een blog leuker en meer aanspreken.
LikeLike
16/08/2018 om 13:02
Bloggen is ook zoveel leuker, afgelopen tijd ging twitter voor. Ik kan ook niet én, én, én, het is óf, óf, óf… .
LikeLike
15/08/2018 om 09:32
Leuk! Geef mij ook maar en blog ipv Facebook of twitter
LikeLike
16/08/2018 om 13:03
Met het laatste helemaal mee eens.
LikeLike
15/08/2018 om 11:17
Welzeker wordt dit blog gelezen. Als het niet zo ver weg was, kwam ik ook een keer langs 😉
LikeLike
16/08/2018 om 13:05
Gelukkig dat ik lezers heb 😉 Virtueel buurten mag ook! 😀 Ik loop op jouw blog ook achter, een tijd vrijwel geen blogs gelezen.
LikeLike
17/08/2018 om 00:13
Wat leuk zo’n bezoek! Zo krijg je ‘indirect’ iets terug voor je fijn leesbare blogs! Ik lees ze graag! Maar ik weet tegelijkertijd uit ervaring dat het niet iets is dat je zomaar er even bij doet. Maar weet, áls je blogt, dat het gelezen wordt! Met aandacht, omdat het altijd boeit wat je schrijft. En probeer het maar op te pakken. En als het bij proberen blijft: geen zorgen. We vergeten je niet. En ik zoek je wel op Twitter 😉
LikeLike
17/08/2018 om 01:27
Fijn je weer eens te lezen.Zal wel een verrassing geweest zijn dat de bezoekers fijne documenten van vroeger bij had
LikeLike
26/08/2018 om 19:53
Prachtig verhaal, fotoserie en geschiedenis. Hier kan geen Tweet tegenop. Een gouden greep van HT dat hij jullie kwam vereren met een bezoekje en deze verhalen meebracht.
Het kost veel tijd om een dergelijk verhaal zo zorgvuldig in elkaar te zetten en die tijd die ontbreekt vaak.
De vader van mijn beste vriendin was vroeger ook kalverschetser.
LikeLike
03/09/2018 om 01:04
De dochters hebben allemaal het kontje van papa geerfd 🙂 Fijn weer van je te horen Hendrika!
LikeLike