M.L.K

OE-DA! (Overijsselse Erfgoed Design Award) is een ontwerpwedstrijd voor jonge beginnende ontwerpers tot 35 jaar, studenten design van verschillende opleidingen binnen en buiten Overijssel en studenten van ArtEZ. Zij worden als deelnemers uitgedaagd bestaande erfgoedmotieven te gebruiken in commercieel toepasbare en hedendaagse verleidende ontwerpen. M.L.K, een melkservies geïnspireerd op het Staphorster stipwerk – ontworpen door Nynke Boelens – won in 2010 de publieksprijs. Een melkkan vind ik onpraktisch, de melkmokken in blauw vind ik mooi.Maar nog mooier dan het ontwerp vind ik het verhaal erachter:
“Ik ben opgegroeid in Overijssel, op een boerderij met melkkoeien. Voor mij is de boerderij en het hele leven er om heen, in gedachten verbonden met het Overijsselse leven: buiten zijn, vrijheid, maar hard werken. De boerderijen, het agrarische leven en de producten die daaruit voortkomen behoren, wat mij betreft, tot de cultuur van Overijssel. Dit is dan ook mijn inspiratiebron voor het ontwerp voor de wedstrijd geweest. Ik heb ervoor gekozen om een melk-servies te ontwerpen, bestaande uit een kan en mokken. De melk was voor ons het product waar we van leefden, en voor mensen uit de buurt was het een product waar ze van hielden. Diverse mensen kwamen een paar keer in de week verse melk bij ons halen, of wij brachten het, als kleine kinderen, rond. Ze kwamen vaak rond zessen, als mijn vader net klaar was met melken, en de melk dus echt vers en nog warm was.”

Via Transisalania, een Overijssels weblog met een breed scala aan onderwerpen: boeken, muziek uit het oosten: van alles wat, in het Engels of in het plat, goud en oud, nieuw of fout, foto-archieven, genealogie etc. etc.. Ik volg dit interessante blog sinds mei 2009.

Advertentie

Oogstseizoen 2010 ten einde

Ik loop door omstandigheden enigszins achter op de actualiteiten. Ruim een week geleden is de maxc3xafs gehakseld – zes dagen later dan vorig jaar. Het oogstseizoen 2010, dat begon op 10 maart 2010, is hiermee ten einde. Dat wil niet zeggen dat daarmee alle werkzaamheden op het land klaar zijn. Het maxc3xafsland – dat we dit jaar met de loonwerker hebben geruild – moet nog worden ingezaaid met een groenbemester en gisteren zijn alle sloten schoongemaakt. Een kraan met een soort grijparm haalt planten uit de sloot, zodat het water weer goed weg kan stromen. Het waterschap onderdhoudt waterschapssloten, wij moeten onze eigen sloten onderhouden.
Het maxc3xafshakselen van laatst heb ik gefilmd. Onze loonwerker heeft een Claas Jaguar 870 en een 920 hakselaar. In de zomermaanden hakselen deze hakselaars gras – zie hier - en in de herfst worden ze omgebouwd tot maxc3xafshakselaar. De Claas Jaguar 870 hakselt 6 rijen maxc3xafs tegelijk. (De film is niet geweldig van kwaliteit, bij voorkeur bekijken op 480p).

Kleur bij kleur

 
We hebben voornamelijk roodbonte koeien en een stuk of acht zwartbonte. Vier droogstaande koeien (koeien met zwangerschapsverlof) lopen momenteel buiten. Ze liggen en staan strikt gescheiden, kleur bij kleur. Ze voelen blijkbaar niks voor integratie.

 
 
 
Herkennen jullie haar:

 
Ze is de roodbonte van onze onafscheidelijke tweekleurige twee-eiige tweeling. Tijdelijk zijn ze van elkaar gescheiden. Hier staat ze lekker met haar neus in de wind.

 

Aan de blauwe lucht stond ook heel even een regenboog:

 

Blogspotting

Vorige week vroeg een journaliste van het Dagblad van het Noorden (dvhn – regionale krant voor Groningen en Drenthe) of ik mee wilde werken aan de rubriek ‘blogspotting’. Ik moest er wel even over nadenken. Ik lees deze krant niet, ik ken de rubriek daarom ook niet. Nadat ze me een voorbeeld had gestuurd, heb ik haar vraag positief beantwoord. Als er een foto van mezelf bij had gemoeten, had ik het niet gedaan: ik wil nog wel anoniem over straat kunnen ;~). De journaliste wilde een foto van mijn weblog gebruiken als illustratie. “Dan moet je deze nemen”, zei ik:

 
“Van deze koe is een schilderij gemaakt en ik ben bezig met een blog hierover, dat sluit dan heel mooi bij elkaar aan.” Aldus geschiedde:

 
Nadat ik eerder dit jaar al enige schroom had overwonnen om mijn identiteit prijs te geven, was de stap nu ook minder groot om mee te werken. Het dvhn heeft een groot verspreidingsgebied en lezers die ook mijn doelgroep zijn: ik kan me geen betere gratis reclame voor m’n weblog bedenken. Het artikel in de krant leverde een recordaantal bezoekers op mijn weblog en natuurlijk hoop ik dat ik er een aantal vaste lezers bij krijg: je wilt als blogger ook gelezen worden. Nieuwe lezers: welkom hier!

Een blog is net zoals een krant, het nieuws is slechts een dag actueel en daarna wordt het niet meer gelezen: de krant ligt inmiddels bij het oud papier en op de vorige blog wordt niet meer gereageerd. Wie het artikel wil lezen, kan dat kenbaar maken via een reactie of via het mailformulier in de rechter kolom, dan krijg je het digitaal toegestuurd. Ik had de krant ook om een PDF-bestand gevraagd, maar ik heb het niet ontvangen. Gelukkig heb ik een attente lezer die het me spontaan heeft opgestuurd, waarvoor ook langs deze weg mijn dank. Alle anderen die op de vorige blog en/of naar aanleiding van het artikel in de krant hebben gereageerd: ook hiervoor mijn dank!

Natte neus

Ik vind het iedere keer verrassend als een koeienfoto van mijn hand anderen inspireert tot het maken van een schilderwerk (lees ook nog eens hier, hier, hier en hier). Twee maanden geleden kwam er een verzoek binnen via het mailformulier met de vraag of een koeienfoto als voorbeeld voor een schilderij mag dienen. Ik vind dat altijd goed, alleen wil ik graag een foto – of een link – van het eindresultaat, want daar ben ik wel heel nieuwsgierig naar en ik vind het ook aardig om er een blog aan te besteden. Onze herkauwende pink – inmiddels vaars – geschilderd:

 
(klik met de linker muisknop op de afbeelding voor een groter formaat van het schilderij)

Het schilderij is gemaakt door Tinka uit Delft. Ze schildert pas een jaar en heeft daar erg veel plezier in. Dit schilderij wilde ze maken als cadeau voor twee mensen die helemaal gek zijn van koeien. Nu blijkt dat deze mensen vooral zwartbonte koeien mooi vinden… . Tinka is tijdens het schilderen zo van deze koe gaan houden, dat ze het schilderij helemaal niet meer kwijt wil en dat kan ik me helemaal voorstellen. Ik vind dat onze koe er levensecht op staat. Alles klopt: de kleuren, de verhoudingen en – waar ik altijd erg op let – de ogen. Wat heel subtiel geschilderd is zijn de gele oorflappen, die horen er nu eenmaal bij – vind ik. Waar ik helemaal voor val is de natte neus met vlekjes. Meer werk van deze schilderes vind je onder deze link. Tinka, bedankt voor de foto en geniet van je mooie schilderij met onze roodbonte pink erop.

Luxepaard

Het weerbeeld liet gisteren en vandaag mooie wolkenpartijen – met een klein stukje regenboog – zien.

 
Ik was in de stad en daar heb je niet zo’n vrij uitzicht als ik gewend ben: er zitten allemaal obstakels in de weg en het was in de avondspits een heel gekrioel van mensen om me heen.

 
 
Als ik dan weer thuis ben, ervaar ik extra de rust en de ruimte van het platteland, dan voel ik me een luxepaard.

Hierna volgt nog 1 blog – heb ik klaarstaan – , daarna doe ik het wat rustiger aan. Als ik tijd heb, publiceer ik, zet daarom m’n weblog in je reader – als je dat al niet hebt gedaan. Alle blogs die ik volg, laat ik even ongelezen.

Dat is snel

Het lijkt … wel. Het graszaad dat op 30 september is gezaaid, is al ontkiemd (de foto’s zijn van afgelopen woensdag): dat is binnen veertien dagen.

 
 
 
Het voordeel van in het najaar graszaad zaaien is dat de grondtemperatuur veel warmer is dan in het voorjaar, het graszaad ontkiemt hierdoor veel sneller. En we hadden graszaad met een iSeedcoating gebruikt, dat zorgt ook voor een extra snelle kieming.

Sgt. Pepper

Nee, de titel heeft niks met de Beatles te maken, de vader van dit nieuwe vaarskalfje draagt deze naam. Ze is gistermiddag onder het koffiedrinken geboren, we hadden het niet in de gaten. Ze stond al toen we het ontdekten. Het is een mooi vlot kalf. Haar moeder is een volle zus van onze bekende Kiandochter.

 
De laatste weken heb ik weinig geschreven over (onze) koeien, het werk op het land had de meeste aandacht, terwijl op de achtergond met de koeien ook van alles is gebeurd. Vanaf nu zullen ze weer wat vaker de hoofdrol op m’n weblog krijgen.

Kleine vuurvlinder

Over het algemeen fotografeer ik meer nachtvlinders dan dagvlinders. Dagvlinders fladderen me teveel: ik moet meer moeite doen om ze goed te kunnen fotograferen en er zijn hier in doorsnee minder dagvlinders. Dit jaar zag ik veel kleine vossen, dagpauwogen, atalanta’s, diverse witjes en icarisblauwtjes. Vandaag kwam ik twee kleine vuurvlinders (Lycaena phlaeas) tegen.

 

In de mist

 
Het laatste gras is ingekuild. Het was vandaag lang mistig – en koud, pas na een uur of 3 kwam de zon erdoor. Nu de maïs nog en dan zit het oogstseizoen 2010 erop.

Vorst aan de grond

 
De eerste vorst is weer een feit.

Zondagswerk

 
Maandag hebben we niet al het grasland gemaaid. Een deel hebben we laten staan, omdat de grond nog veel te nat was. Dat gras is vrijdag gemaaid en wordt naar alle waarschijnlijkheid a.s. dinsdag ingekuild. Vandaag moet het worden geschud. De buren hebben ook gemaaid en dat wordt morgen ingekuild. Als buren helpen we elkaar bij het harken en kuilafdekken. Normaal gesproken wordt er geen landwerk op zondag gedaan, alleen als de weersomstandigheden erom vragen, zoals nu het geval is.

 
 
Vrijdagmiddag is een deel van de maïs gehakseld. Ik heb ook gefilmd, alleen mijn pc heeft problemen met het bewerken van films, vooral bij het monteren van meerdere shots krijg ik foutmeldingen. De film laat nog even op zich wachten.

Tussen de bedrijven door

Vorig jaar kreeg deze koe een tweeling, vanmorgen is ze bevallen van een mooi vaarskalfje. 
Terwijl ik mijn werkkleren aantrok, is het vaarskalfje geboren: een vlotte bevalling. Het nieuwe vaarskalfje heeft dezelfde witte kop als de moeder. Haar vader is de stier Kylian. De moeder geeft veel melk. Ze heeft afgelopen lactatie in 406 dagen 12.057 kg melk gegeven met 5.05% vet en 4.05% eiwit. Het kalf heeft biest gehad en inmiddels staat ze al. Nu moet ik haar nog aanmelden bij de burgerlijke stand voor koeien. De koe beviel tussen de bedrijven door: het gras dat maandag is gemaaid en donderdag ingekuild zou worden, wordt vanmiddag ingekuild. Van woensdag op donderdag hebben we regen gehad, donderdag en vrijdag hebben we hier geen zon gezien: het gras droogde niet voldoende.

Grasoogst in de herfst

 
Ik kan me niet herinneren dat we ooit zo laat in het seizoen met de grasoogst bezig zijn geweest. We maaien wel vaker laat in het seizoen, maar dat is altijd om het gras niet te lang de winter in te laten gaan. Momenteel zijn we met een ‘normale’ grasoogst bezig… . Maandag heeft de loonwerker een deel van het gras gemaaid. Al onze hulpen, waar we in de zomermaanden een beroep op kunnen doen, zijn weer naar school en aan de studie en onze medewerker heeft vakantie, hij is o.a. op huwelijksreis :~). We hebben nog niet alles laten maaien, een deel van het land is nog veel te nat; je vernielt al snel de structuur van de zode als je met zware machines over nat land rijdt. Aan het eind van de week wordt het overgebleven grasland gemaaid.

 
Donderdag wordt het gras – dat maandag is gemaaid – ingekuild, vrijdag wordt een deel van de maïs gehakseld. Het zijn voor de loonwerkers – en boeren – drukke dagen: de maïsoogst is begonnen, de aardappels moeten van het land en alle boeren zijn met de grasoogst aan de gang. En daarbij, de daglengte is aanmerkelijk korter en het gras droogt veel minder snel dan midden in de zomer.